پیوند: http://valiasr.whc.ir/

غزه از اشغال تا محاصره

در ابتدای قرن بیستم میلادی و پس از سقوط امپراتوری عثمانی، نیروهای انگلیسی وارد باریکه غزه شدند و تا پس از جنگ جهانی دوم و تأسیس رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین، در این منطقه باقی ماندند.

باریکه غزه از سال 1948 تا 1967 تحت سرپرستی مصر بود و در همین سال یعنی در جریان جنگ دوم رژیم صهیونیستی با اعراب و فلسطینیان، به اشغال نیروهای ارتش این رژیم درآمد.

اسراییل در مدت اشغال 38 ساله باریکه غزه در این منطقه اقدام به ساخت پایگاه ها و تأسیسات نظامی و امنیتی و شهرک های صهیونیست نشین کرد و سلطه نامشروع خود را بر این منطقه توسعه و تحکیم بخشید.

رژیم اشغالگر قدس پس از امضای «قرارداد اسلو» در سال 1993 یک بار در سال 1994 آن هم به شکل جزئی از باریکه غزه خارج شد اما شهرک های صهیونیست نشین را جمع آوری نکرد و از محور مهم فیلادلفیا یا همان محور صلاح الدین ایوبی خارج نشد.

این رژیم ظرف 38 سال اشغال، بارها با حمله مسلحانه و عملیات تروریستی به باریکه غزه که به بهانه حمایت از شهرک نشینان صورت گرفت هزاران فلسطینی بویژه کودکان و کهنسالان را به شهادت رساند یا مجروح کرد.

این حمله ها نتوانست اراده مردم فلسطین بخصوص گروه های مبارز مانند جنبش مقاومت اسلامی «حماس» و جنبش جهاد اسلامی که بالاترین جایگاه اجتماعی را در میان ساکنان مسلمان باریکه غزه دارند، بشکند و آنان را تسلیم شرایط تحمیلی اسراییل کند.

در اثر این مقاومت، رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت در چارچوب طرح خروج از باریکه غزه بیش از هشت هزار شهرک نشین خود را از این منطقه خارج کند.

غزه در جنگ 22 روزه

رژیم صهیونیستی در اواخر سال 2008 جنگی تمام عیار برای نابودی جنبش حماس آغاز کرد که به مدت 22 روز به طول انجامید. این جنگ ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۸ آغاز شد و تا ۱۷ ژانویه سال ۲۰۰۹ ادامه داشت. این جنگ در اسرائیل با نام عملیات سرب گداخته و در میان اعراب با نام کشتار غزه یا جنگ 22 روزه یاد می شود. در این جنگ نابرابر، بیش از 1450 فلسطینی به شهادت رسیدند و بیش از 5 هزار نفر نیز زخمی شدند.

جنگ 22 روزه غزه یک واقعیتی بود که در عالم واقع در منطقه خاورمیانه رخ داد و ریشه در ناکامی های رژیم صهیونیستی در اهداف خود داشته است. در این جنگ برای اولین بار رژیم صهیونیستی با تمام توان و نیروهای خود و با حمایت قدرت های بیرونی مثل آمریکا در صدد حذف کامل حماس بود و برای اولین بار حماس نشان داد که توان ایستادن و مقاومت را در مقابل رژیم تا دندان مسلح صهیونیستی دارد.

غزه در جنگ 8 روزه

قبل از آغاز جنگ هشت روزه، رژیم صهیونیستی یک ستون زرهی را به شرق خان یونس، شرق غزه اعزام کرد که فلسطینیان با استفاده از موشک کورنیت موفق شدند یک خودروی زرهی را منهدم کنند و این واکنش به رژیم صهیونیستی فهماند که فلسطینی ها از امکانات جدید ضدزرهی برخوردار شده اند و به همین دلیل نیروهای صهیونیستی عقب نشینی کردند و هواپیماهای این رژیم حملات گسترده هوایی را آغاز کردند.

غافلگیری دوم فلسطینی ها، پرتاب موشک به تل آویو بود که به پست برق جنوبی این شهر برخورد کرد و شهر را به خاموشی کشاند.

حمله به تل آویو، پایتخت اصلی سیاسی و جمعیتی رژیم صهیونیستی، حکومت نتانیاهو را به شدت عصبانی کرد و به همین دلیل کابینة کوچک اسرائیل جلسة فوق العاده ای برگزار کرد و تصمیم گرفت معادلة امنیت رهبران مقاومت فلسطینی در برابر امنیت تل آویو را برقرار کند.

در اجرای این راهبرد، «احمد جعبری» فرماندة شاخة نظامی حماس (نیروهای القسام) ترور شد و رژیم صهیونیستی منتظر پاسخ گروه های مقاومت ماند، ولی این گروه های جهادی که شهادت را یک آرزو می دانند زیر بار این معادله نرفتند و از نیروهای تحت فرماندهی خود خواستند تا با شدت هرچه بیشتری به تجاوز دشمن پاسخ دهند و از شهادت رهبران خود نهراسند.

پاسخ دندان شکن مقاومت اسلامی فلسطین و هدف قرار دادن شهرهای دور و نزدیک از جمله تل آویو، قدس، هرتزیلیا، ایلات، بئرالسبع، عسقلان، اشدود و ده ها شهر کوچک و بزرگ، رژیم صهیونیستی را با بحران مواجه کرد.

غزه در جنگ 51 روزه

رژیم صهیونیستی از روز هشتم ژوئیه ۲۰۱۴ برای سومین بار از سال ۲۰۰۸ به باریکه غزه حمله کرد. این جنگ ضمن اینکه برای مردم غزه و جریان مقاومت پیامدهای مثبت و منفی متعددی در پی داشته است، برای رژیم صهیونیستی نیز پیامدهایی داشته است.

جنگ ۵۱ روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه بدون تردید یک پیروزی برای گروه‏های مقاومت و مردم غزه و یک ناکامی برای رژیم صهیونیستی بوده است. اگرچه ۲۱۵۸ شهروند فلسطینی در این جنگ شهید و بیش از ۱۱ هزار نفر نیز زخمی شدند، زیرساخت‏های غزه تخریب و شرایط زندگی برای مردم غزه سخت‏تر شد اما مقاومت آنها و اثبات این موضوع که از سرزمین و آرمان‏های خود تا پای جان دفاع می‏کنند، سبب شد صهیونیست‏ها مشتاقانه خواهان برقراری آتش‏بس باشند و البته به این نتیجه برسند که هیچ‏گاه در جنگ‏ها پیروز نخواهند شد. درعین‌حال،پیامدهای جنگ غزه برای رژیم صهیونیستی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و نظامی به حدی وخیم بود که با پایان یافتن جنگ، بحران سیاسی در کابینه صهیونیستی شدت زیادی پیدا گرد و دهها مقام نظام این رژیم از سمت خود برکنار شدند.

مقاومت، تنها راه پیروزی

رژیم صهیونیستی هیچگاه و در هیچ مقطعی از تاریخ در مقابله با خشم فلسطینیان تا بدین اندازه احساس عجز و ناتوانی نکرده است. اولین نشانه آن، آمادگی نخست وزیر این رژیم برای مذاکره بدون پیش شرط با فلسطین است! تصمیم گیران این رژیم به خوبی آگاهند پشتوانه این قیام، مشت آهنین مسلحانه در غزه است که چندین مرتبه آنان را در جنگ های 22 روزه، 8 روزه و 52 روزه به زانو در آورده است و می دانند فشار بیش از حدّ به مبارزان، چشیدن دوباره طعم تلخ شکست را در پی دارد. در بیت المقدّس، شهری که همواره آن را پایتخت و مرکز حکومت خود می دانند، شرایط به گونه ای است که زندگی روزمره ساکنان سرزمین های اشغالگر مختل شده و حتی افراد عادی قادر به خروج از منازل خود نیستند. انتفاضه این روزهای سرزمین های اشغالی آنچنان گسترده شده که ساکنان صهیونیست در خانه خود نیز احساس امنیت نکرده و حبس شده اند. خدمات عمومی و برخی از امورات اداری که توسط اعراب ساکن در فلسطین اشغالی انجام می شد اکنون به حالت تعطیل درآمده و حالت آماده باش در همه جا مشاهده می شود. خفّتی بالاتر از این برای بزدلان صهیونیست وجود ندارد که در مرکز بیت المقدس از عبور عادّی و معمولی جوانان در خیابان ها نگرانند و از تامین امنیت زندگی روزمره مهاجران صهیونیست برای از سرگیری فعالیت های خود، عاجز شده اند.

غزه در کلام علما و بزرگان

جنایت هولناک رژیم صهیونیستی در غزه و قتل عام صدها مرد و زن و کودک مظلوم، بار دیگر چهره خون­خوار گرگ­های صهیونیست را از پشت پرده­ ی تزویر سال­های اخیر بیرون آورد و خطر حضور این کافر حربی را در قلب سرزمین­های امت اسلام، به غافلان و مسامحه­ کاران گوشزد کرد. مصیبت این حادثه هولناک برای هر مسلمان، بلکه برای هر انسان با وجدان و با شرف در هر نقطه­ ی جهان بسی گران و کوبنده است، ولی مصیبت بزرگ­تر، سکوت تشوق­ آمیز برخی دولت­های عربی و مدعی مسلمانی است. چه مصیبتی از این بالاتر که دولت­های مسلمان که باید در برابر رژیم غاصب و کافر و محارب، از مردم مظلوم غزه حمایت می­ کردند، رفتاری پیشه کنند که مقامات جنایتکار صهیونیست، گستاخانه آن­ها را هماهنگ و موافق با این فاجعه آفرینی بزرگ معرفی کنند؟!

.. همه مجاهدان فلسطین و همه مؤمنان دنیای اسلام به هر نحو ممکن موظف به دفاع از زنان و کودکان و مردم بی دفاع غزه اند و هر کس در این دفاع مشروع و مقدس کشته شود شهید است و امید آن خواهد داشت که در صف شهدای بدر و احد در محضر رسول­ الله محشور شود.

در سایه سار قلم

می دانم نمی شود از غزه حرف زد. غزه را باید با وجودت حس کنی. درد غزه را زنان خرمشهر، هویزه و سوسنگرد می فهمند. می دانم فقط مردم خوزستان درک می کنند اخبار چه می گوید: «امروز موشک باران غزه از سر گرفته شد! پنجاه کشته و زخمی در بمباران امروز در غزه! بیش ترین کشته ها و زخمی ها از میان زنان و کودکان!»

باریکه ی غزه، صدر اخبار جهان می شود و صدای هر انسان دردمندی را درمی آورد؛ ولی سازمان ملل در سکوت خود خفه می شود. شیوخ عرب نشین کر می شوند و نمی شنوند که در همسایگی شان، مسلمانی فریاد می زند. باریکه ی غزه وسعتی دارد به بُرد یاغیاث المستغیثین زنانش؛ این بُرد را هیچ موشکی نمی تواند پاسخ دهد. مقاومت مردانش را هیچ رژیم غاصبی نمی تواند درهم شکند. غزه مساوی است با مقاومت و مقاومت، مساوی است با شهادت زنان و کودکان بی گناه! غزه عادت کرده چندوقت یک بار، تیتر اول اخبار شود؛ ولی نکند گوش ما به این خبر دردآور عادت کند! نکند در تقویم مان یک روز بشود روز قدس و روزی به نام غزه! یادمان نرود پیر جماران گفت: «مسئله ی اول جهان اسلام، مسئله ی فلسطین است!» نیک اگر بنگری، مسئله ی اول مان شده چرخ زندگی، تورم، سکه، پول، ارز و فلسطین…! فقط شده روز قدس و روز غزه! این بی تفاوتی ها را، باز هم زنان خرمشهر می فهمند. سردمداران عرب که شکم شان پر شده از دلار حرام صهیونیسم، غیرت مردان فلسطین و غزه را نمی فهمند؛ البته امید جهان اسلام به نصرت الهی است که روزبه روز این رژیم غاصب، رسواتر می شود و آزادگان جهان در آمریکا، اروپا و عربستان ضد آمریکا، صهیونیسم و آل سعود، به پا می خیزند.

hawzah.net

صفحات: 1· 2