درباره دختر مظلوم حضرت سیدالشهداء در شام چند مسأله قابل تردید نیست:

1- قبری منسوب به حضرت رقیه (س) در شام است.

2- در آنجا کودکی از اسرای کربلا آرمیده است.

3- آن کودک از فرزندان امام حسین (ع) است.

بر این اساس نام و تاریخ زندگی حضرت رقیه (س) در کتب تاریخی اینچنین آمده است:

نام: حضرت رقیه (س) (زینب- فاطمه صغری- صفیه و …)

پدر: حضرت امام حسین (ع)

مادر: ام اسحاق و ام ولد

سال تولد: سال 56 یا 57 هجری قمری

مدت عمر: سه یا چهار سال

شهادت: پنجم صفر سال 61 هجری قمری

علت فوت: دوری از پدر، یاد و خاطره عاشورا، چهل منزل اسارت، طعنه شامیان و مشاهده ی سر پدر در طشت و …

وقتی امام حسین (ع) با کمال آرامش، در حالت مطمئنه به سمت میدان می آمد، صدای طفلی کوچک آمد، ای پدر جان ، خواهشی دارم:

“یا ابة مهلا، توقف حتی اتزود من نظری الیک”

پدرجان لحظه ای صبر کن، یک دفعه ی دیگر تورا ببینم و از تو توشه بردارم.

حضرت ایستاد، او را در برگرفت و تسلی داد و به میدان رفت.

گل آمد و ویرانه ی ما گلشن از اوست.

ماه آمد و کاشانه ی ما روشن از اوست.

من با پدرم قول و قراری دارم.

جان باختن از من است و دل بردن از اوست.

وقتی در خرابه ی شام سر پدر را برای او آوردند و چشمانش به سر اطهر اباعبدالله افتاد فرمود:

“یا ابتاه، من الذی ایتمنی فی صغر سنی”

ای پدرجان چه کسی مرا در این سن کودکی یتیم کرد؟

“الا لعنة الله علی القوم الظالمین”