از نظر قرآن، هشت بهشت چنان است که نمی‌توان برای آن توصیفی کامل داشت؛ زیرا انسان نمی‌تواند به حقیقت آن برسد؛ درک انسانی محدود است و چون در عالم دنیا و ماده است گرفتار محدودیت‌های آن است. از این رو قرآن ضمن بیان مشابهاتی میان بهشت و زیبایی‌های دنیا به این نکته توجه می‌دهد که مومنان اهل بهشت، نه تنها آنچه را می‌شناسند و می‌خواهند به دست می‌آورند و خدا برای ایشان فراهم می‌آورد، بلکه آنچه را که فراتر از دایره معرفتی و شناختی آنان است به آنها می‌دهد.

خدا می‌فرماید: لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ وَ لَدَیْنَا مَزِیدٌ؛

هر چه بخواهند در آنجا دارند و پيش ما فزونتر [هم] هست.(ق، آیه 35)

پس انسان بهشتی هر چه بخواهد برایش حاضر است؛ یعنی هر چه در قلمرو شناختی و آرزوی آن قرار دارد برایش فراهم است؛ اما فراتر و بیش از قلمرو آرزوی اودر آنجا ما برایش فراهم می‌کنیم.
به سخن دیگر، آرزوی هر کسی به اندازه معرفت و شناخت اوست. از همین رو، هر چه بخواهند برایشان هست، اما فراتر از آنها، چیزهایی هست که اصلاً آنان نمی‌خواهند. این نخواستن به سبب آن نیست که خوش ندارند، بلکه چون نمی‌دانند، آنها را نمی‌خواهند؛ اما اگر می‌شناختند و می‌دانستند حتما آنها را نیز طلب می‌کردند.

خدا می‌فرماید :

ما فراتر از دانسته‌ها و خواسته‌ها و آرزوهای آنان عمل می‌کنیم و به آنان چیزهایی می‌دهیم که فراتر از شناخت و آرزو و خواسته‌های آنان است. چنانکه در این باره می‌فرماید:هیچ کس نمی‌داند چه پاداشهای مهمّی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده ، این پاداش کارهایی است که انجام می‌دادند.(سجده، آیه 17)

پس هیچ کس نمی‌داند چه چیزهایی از چشم روشنی‌ها که نهان از دیدگان معرفتی آنان است، خدا برایشان در بهشت‌ها فراهم آورده است.

در یک حدیث قدسی، پیامبر خدا (صلی الله و علیه وآله) از خدای متعال روایت می‌کند:

أَعْدَدْتُ لِعِبَادِی الصَّالِحِینَ، مَا لاَ عَیْنٌ رَأَتْ، وَلاَ أُذُنٌ سَمِعَتْ، وَلاَ خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ؛

برای بندگان صالح خودم فراهم آورده‌ام چیزهایی را که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و بر قلب بشری خطور کرده است(عوالي اللئالي ، ابن ابي جمهور الأحسائي جلد، 4 صفحه 101)

معارفی از کیهان