پیامبر اکرم صلی ‌الله علیه و آله فرمودند:
«ای ابوذر! خدا گروهی را به بهشت می‌برد و چنان به آنان نعمت می‌دهد که خسته می‌شوند، ولی چون به گروه دیگری که در پایه‌های بالاترند می‌نگرند می‌گویند:
پروردگارا! اینان همان برادران ما هستند که در دنیا با هم زندگی می‌کردیم چرا آنان را بر ما برتری داده‌ای؟»
در پاسخ گفته می‌شود:
«هیهات هیهات، آنگاه که شما سیر بودید آنان گرسنگی می‌کشیدند، آنگاه که شما سیراب بودید آنان در تشنگی بودند، آنگاه که شما در خواب بودید آنان ایستاده بودند (کنایه از نماز شب و عبادت)، آنگاه که شما به استراحت می‌پرداختید آنان از برای خدا بیرون می‌شتافتند.»
«ای ابوذر! سزاوارترین چیز برای زندانی، زبان است.»
«ای ابوذر! پروردگار به من چنین اعلام فرموده است: به عزّت و جلالم سوگند عبادت‌گزاران آن پاداشی را که برای گریه (از ترس خدا) و ارزش آن تعیین شده است را نمی‌دانند و حال آن که به راستی من برای گریه کننده در عالی‌ترین مراتب بهشت قصری به پا خواهم داشت که دیگری در آن شریک نشود.»
گفتم:
«یا رسول‌ الله! کدام یک از مومنان زیرک‌تر است؟»
فرمود:
«آن کس که از همه بیشتر به یاد مرگ باشد و خود را بهتر از همه برای استقبال از آن آماده سازد.»