شب عروسي بود. همه مردم شهر را دعوت كرده بودند.

از لب ها بانگ تكبير مي شكفت همه شادمان بودند.

شام عروسي آماده شد. شيريني هم تدارك ديده بودند؛

از روغن و خرما. شام و شيريني ساده بود اما با صفا.

رسول خدا (ص) علي (ع) را صدا زد و به سوي مسجد روانه ساخت.

بيشتر ميهمانان عروسي اصحاب صفه بودند و همه شان از فقيرترين افراد مدينه.

حتي شب جشن هم از رسيدگي به مستمندان غافل نشدند.

چه خوب است آدمي شيريني هاي زندگي اش را با ديگران قسمت كند، نه تلخي ها را.

نسيم بهشت (ترجمه برگزيده فاطمه من المهد الي الحد)، ص108