چکیده:

حسن ظن به معنای نیک انگاری درباره خداوند، فعل و انفعالات جهان و مؤمنین است و از مهمترین فضائلی شمرده می شود که در رشد و تکامل انسان نقش دارد.

 خانواده رکن اساسی جامعه انسانی و نهادی مقدس است که زمینه ساز رشد و تکامل فردی و دستیابی اعضای آن به دوستی و محبت وقرب الهی است. اما این نهاد مقدس نیاز به تقویت دارد از جمله عواملی که می تواند استحکام بخش این نهاد مقدس باشد حسن ظن هر یک از افراد خانواده نسبت به یکدیگر است. حسن ظن از صفات نیک و پسندیده اخلاقی است که منجر به تفسیر مثبت از رفتار دیگران می شود که به دو قسمت ممدوح که شامل حسن ظن به خداوند، حسن ظن به خود، حسن ظن به دیگران و به جهان هستی می شود و حسن ظن مذموم  که با توجه به شرایط نامساعد جامعه از آن نهی شده سوءظن به معنای بدبینی و بدگمانی در مقابل حسن ظن می باشدکه موجب  برهم زدن آرامش را دا شته باشد عواملی مانند ایمان، تربیت صحیح می تواند موجب ایجاد حسن ظن در خانواده شوند و تأثیرات فراوانی در بوجود آمدن حسن خوش بینی در خانواده داشته باشند. موانعی برای ایجاد حسن ظن در خانواده وجود دارد که به دو دسته موانع درونی و بیرونی تقسیم می شوند که موانع درونی شامل تکبر و کینه توری و… می باشد و موانع بیرونی شامل همنشین نامناسب و محیط تربیتی ناسالم می باشد. حسن ظن به خداوند، به خود و دیگران دارای آثاری است که هرکدام بنوبه خود می تواند بر استحکام خانواده اثر گذار باشد. ایمان و پاکی درون، توکل، توجه به اهل کرامت انسانی و… راهکارهائی است که به وسیله آنها می توان حسن ظن را در بین اعضای خانواده تقویت کرد.

کلمات کلیدی: حسن ظن ، خانواده ، استحکام ،آثار،راهکار