علی محمد بشارتی جهرمی، وزیر اسبق کشور می‌گوید: «حضرت آیت الله خامنه‌ای یک دوره تندخوانی دیده‌اند و یک کتاب 300 صفحه‌ای را در یک شب می‌خوانند و جالب‌تر اینکه ایرادهایش را می‌گیرند حتّی غلط‌های تایپی را.» (برنامه دست خط، پخش شده از صدا و سیما؛ 1396/10/29

هنگامی که نیاز است از کتابی، یک آشنایی کلی نسبت به مطالب بدست آید، می‌توان از طریق مرور کتاب با سرعت بسیار زیاد – 1500 تا 20000 کلمه در دقیقه – که اصطلاحاً به آن تندخوانی گویند، به این مهم دست یافت.

با استفاده از این روش می‌توان در زمان محدود، گستره ی مطالعاتی بیشتری را پوشش داد. روش تندخوانی نیازمند حرکت سریع است و شیوه‌های مختلفی برای آن وجود دارد. روش دید زدن اساسی‌ترین فن تندخوانی است. این فن عبارت است از مرور سریع مطالب. هدف از این کار کسب یک «احساس» کلی نسبت به مطالب و معانی است. یعنی از طریق ایجاد احساس ریتم یا آهنگ بر اساس هر صفحه چند ثانیه کسب کرد. در ابتدا، استفاده از یک راهنما مثل انگشت نشانه دست راست، توصیه می‌شود. خواننده به این شیوه از نظر ذهنی خود را به این فن عادت می دهد و از یک الگو به طور ذهنی متابعت می‌کند. برای این کار تمرینات فراوان لازم است.

یکی دیگر از روش‌های تندخوانی، «تورق کردن» یا «مطالعه انتخابی» است که به خواننده کمک می کند تا به طور خیلی سریع، اطلاعات به خصوصی را که نیاز دارد بدون اتلاف وقت به دست آورد. در این روش با طرح سوال تا آنجا که ممکن است به طور دقیق مشخص می‌کنید که به دنبال چه اطلاعاتی هستید، و آن بخش‌هایی را که احتمال می‌دهید حاوی اطلاعات مورد نظرتان باشد از نظر می گذرانید. (ر.ک: روشهای یادگیری و مطالعه؛ دکتر علی اکبر سیف، صص 95-113)

مریم علیپور معاون پژوهش