مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تهران

حضرت ابوالفضل ملقب به قمر بنی هاشم و سقای کربلا، فرزند برومند امیر مؤمنان از بانو ام البنین است.

عباس (ع) در واقعه کربلاء حاضر بود و قهرمانانه ایمان و وفاداری خود را اثبات کرد.

به همراه سه برادر خود، عثمان، جعفر و عبدالله سلام الله علیهم شهید شد.

مورخان سن آن حضرت را در هنگام شهادت 34 سال گفته اند. رشادتها و رفتارهای مثال زدنی ایشان در دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام در برابر ستم و استبداد امویّان آثار فراوانی داشت که از زمان و مکان واقعه طف فراتر رفته است.

تاریخ شهادت: 10 محرم سال 61 هجری

قال‌الامام الحسین(ع):

«اللهم انک تعلم انه لم یکن ما کان منا تنافسا فی‌سلطان ولا التماس شیئ من فضول الحطام ولکن لنرد المعالم من دینک و نظهر الاصلاح فی بلادک، و یا من المظلومون من عبادک، و یعمل بفرائضک و سننک و احکامک»

امام حسین(ع) فرمود:

بارالها تو آگاهی بر اینکه حرکت ما برای رسیدن به قدرت و سلطنت دنیا نیست، و نه برای دستیابی به چیزی از زیادتی چرب و شیرین دنیا، ولکن قیام ما برای بازگرداندن نشانه‌های دین تو به جامعه است، و برای آشکارسازی اصلاحات در سرزمین‌های تو است، و برای امنیت‌بخشی به بندگان مظلوم و بی‌پناه تو است، و برای آنکه به واجبات و مستحبات و احکام دین تو عمل شود (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- تحف‌العقول، ص 170.

علی اصغر یکی از فرزندان امام حسین علیه السلام است. مادرش رُباب دختر اِمْرَءُ الْقَیْس است و در مدینه متولد شد.از این کودک با عنوانهای شیرخواره، ششماهه، باب الحوایج، طفل رضیع یاد می ‏شود. در روز عاشورا کوچکترین قربانی بود. قبر مطهر او نزدیک قبر امام حسین در کنار شهدای دیگر کربلا است.

تاریخ شهادت: 10 محرم سال 61 هجری

شناسنامه حضرت علی اصغر علیه السلام
عبدالله بن حسین علیه السلام که به علی اصغر معروف است فرزند امام حسین علیه السلام است. مادرش رُباب دختر اِمْرَءُ الْقَیْس و خواهرش سکینه می ‏باشد. عبداللّه‏ در مدینه متولد شد.

در زیارت ناحیه مقدسه، درباره این کودک شهید، آمده است: «السلام علی عبدالله بن الحسین، الطفل الرضیع، المرمی الصریع، المشحط دما، المصعد دمه فی السماء، المذبوح بالسهم فی حجر ابیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الأسدی». و در یکی از زیارتنامه‏ های عاشورا آمده است:«و علی ولدک علی الأصغر الذی فجعت به» از این کودک،با عنوانهای شیرخواره،شش ماهه، باب الحوایج، طفل رضیع و…یاد می ‏شود و قنداقه و گهواره از مفاهیمی است که در ارتباط با او آورده می ‏شود.

باب الحوائج بزرگترین سند مظلومیت
«علی اصغر، یعنی درخشانترین چهره کربلا، بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت …چشم تاریخ، هیچ وزنه ‏ای را در تاریخ شهادت، به چنین سنگینی ندیده است.» علی اصغر را «باب الحوائج» می ‏دانند، گر چه طفل رضیع و کودک کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست.

چگونگی شهادت
علی اصغر یکی از فرزندان امام حسین«ع» است که شیر خوار بود و از تشنگی، روز عاشورا بی تاب شده بود امام، خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم، کسی جز این کودک نمانده است. نمی ‏بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟ در«نفس المهموم»آمده است که فرمود:«ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل» در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید. امام حسین«ع» خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید. مرقد مطهر حضرت علی اصغر در کربلا نزدیک قبر امام حسین علیه السلام در کنار شهدای دیگر کربلا است.

hawzah.net

دلایل اهمیت زیارت عاشورا چیست و در زندگی ما چه آثار و فوایدی دارد؟

پاسخ:
درباره زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) روایات فراوانی وجود دارد (کامل‌الزیارات، ص 81)

و درخصوص زیارت عاشورای معروف، احادیث متعددی از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السلام) نقل شده است.(2)

امام باقر(علیه‌السلام) این زیارت را به یکی از اصحابش به نام «علقمهًْ بن‌محمد حضری» آموزش داده است. (بحارالانوار، ج 101، ص 290)

از آنجاکه زیارت نوعی اعلام موضع و مشخص کردن خط فکری است و آثار سازنده عجیبی دارد، آنچه به عنوان متن زیارتی خوانده می‌شود، از نظر محتوا و جهت‌دهی، از حساسیتی ویژه برخوردار است. به همین جهت ائمه(ع) با آموختن نحوه زیارت به یاران خود، به این عمل سازنده جهت و غنای بیشتری بخشیده‌اند به گونه‌ای که زیارتنامه‌های رسیده از معصومان مانند زیارت جامعه کبیره، عاشورا، آل یاسین و ناحیه مقدسه گنجینه‌ای از تعالیم و آموزش‌های عالی آنان است.

زیارت عاشورا - که از تعالیم امام باقر(ع) است - به سبب آثار سازنده فردی و اجتماعی و بیان مواضع فکری و عقیدتی شیعه و نشانه گرفتن خط انحراف، اهمیت ویژه دارد.

شماری از دستاوردهای این زیارت عبارت است از:

1- تقویت پیوند معنوی با خاندان عصمت و طهارت
ایجاد و تقویت پیوند معنوی با خاندان عصمت و تشدید علاقه و محبت به آنان موجب می‌شود، زائر آن بزرگان را الگوی خویش سازد و درجهت همسویی فکری و عملی با آنان بکوشد همچنان که در قسمتی از زیارت، از خدا می‌خواهد زندگی و مرگش را یکسره همانند آنان قرار دهد: «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل‌محمد.»
از آنجا که این محبت به خاطر خداوند است - و خاندان عصمت از آن جهت که الهی و منسوب به اویند، محبوب واقع شده‌اند - مایه تقرب به خداوند است.
در قسمتی از زیارت چنین می‌خوانیم: «اللهم انی اتقرب الیک بالموالاهًْ لنبیک و آل نبیک».

2- پیدایش روحیه ظلم‌ستیزی
تکرار لعن و نفرین بر ستمگران در این زیارت، موجب پیدایش روحیه ظلم‌ستیزی در زائر می‌شود. او با اعلام برائت و نفرت از ستمگران و ابراز محبت به پیروان حق و دوستان خاندان عصمت، پایه‌های ایمان دینی خود را مستحکم می‌کند. مگر ایمان چیزی جز حب و بغض در راه خدا است: «هل الایمان الا الحب والبغض»؟ مومن واقعی در برابر ستم بی‌موضع نیست. از ستمگر نفرت و انزجار آشکاری دارد و با مظلوم و جبهه حق اعلام همراهی می‌کند: «یا اباعبدالله انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم.»

3- دوری جستن از خط انحراف
در این زیارت، ریشه‌های ظلم هدف قرار می‌گیرد: «فلعن‌الله امهًْ اسست اساس‌الظلم والجور علیکم اهل‌البیت و لعن‌الله امهًْ دفعتکم عن مقامکم و ازالتکم عن مراتبکم التی رتبکم‌الله فیها». ستمی که در عاشورا تحقق یافت، در قلب تاریخ ستم ریشه دارد. این ظلم یک حلقه از حلقه‌های ستمی است که با انحراف مسیر اصیل خلافت آغاز شد.

4- الهام گرفتن، درس آموختن و الگو قرار دادن اسوه‌های هدایت
در این زیارت آمده است: «فاسئل‌الله الذی اکرمنی بمعرفتکم و معرفهًْ اولیائکم ورزقنی البرائهًْ من اعدائکم، ان یجعلنی معکم فی‌الدنیا والاخرهًْ و ان یثبت‌لی عندکم قدم صدق فی‌الدنیا والاخرهًْ». زائر پس از آن‌که به حق معرفت پیدا کرد و ستم و ستمگر را شناخت و از آنان دوری جست، با ثبات قدم در مکتب خاندان عصمت و پیروی عملی از آنان، خود را در مسیر سعادت دنیا و آخرت قرار می‌دهد یعنی، اسوه‌ها و الگوهای هدایت را - که از سوی خداوند منصوب شده‌اند - سرمشق زندگی خود قرار می‌دهد و همگامی با آنان را می‌طلبد.

5- ترویج روحیه شهادت‌طلبی و ایثار و فداکاری در راه خدا

6- احیای مکتب و راه و هدف خاندان عصمت.

معارفی از کیهان

از امام حسین (ع) پرسیدند چگونه صبح کردی؟

حضرت فرمود:

صبح نمودم در حالی که پروردگار را بالای سر خود ناظر می‌بینم، و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم، و مرگ مرا می‌طلبد، و حساب و کتاب الهی مرا احاطه کرده و فراگرفته است، و من در گرو اعمال خود هستم، آنچه را دوست دارم نمی‌توانم به دست آورم، و آنچه را دوست ندارم، نمی‌توانم از خود دور سازم، زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است. اگر او بخواهد عذاب و عقابم می‌کند، و اگر نخواهد عفو می‌نماید و می‌بخشاید.

بنابراین آیا فقیر و نیازمندی همچون من به خدای خویش نیازمند و محتاج نیست؟ (1)
___________________
1- بحارالانوار،‌ ج 75، ص 113

قال الامام ‌الحسین(ع): «صاحب الحاجهًْ لم یکرم وجهه عن سؤالک، فاکرم وجهک عن رده»

امام حسین(ع) فرمود: کسی که از تو درخواست می‌کند، در نزد تو از آبروی خویش مایه گذاشته است، تو نیز با رد نکردن او اعتبار و آبروی خویش را حفظ کن. (1)
__________________
1- بحارالانوار، ج44، ص196

پژوهش در رشته های مختلف علمی به شیوه های گوناگون انجام می شود و نمی توان یک روش مشخص که در همه شاخه های علوم کاربرد داشته باشد معرفی کرد. با این حال، اصولی کلی بر فرایند پژوهش در رشته های مختلف حاکم است که بیش از آن که با هم متفاوت باشند به هم شبیه هستند.

پژوهش به هر شکل و در هر رشته ای که انجام شود همواره تابع دستور العمل های مدون و منطقی است که پژوهشگران را در انجام کارشان یاری می کنند. هم چنین، به کار بستن این دستورالعمل ها آنان را قادر می سازد که ضمن کسب اطمینان بیشتر نسبت به صحت نتایج کارشان نتایج و آثار سایر پژوهش ها را مورد ارزیابی قرار دهند. معمولا در گام اول همه پژوهش ها با یک یا چند پرسش آغاز می شوند. این پرسش ها ذهن پژوهشگر را به خود مشغول کرده و او را به تلاش در جهت پاسخگویی به آن ها وا می دارد.

در گام دوم، پژوهشگر به جستجو در منابع علمی زمینه موضوعی خود می پردازد و با بررسی دقیق آن ها به تصویر روشن تری از میزان دانش موجود در آن زمینه دست می یابد، تصویری که مبتنی بر گزارش های منتشر شده سایر پژوهشگران در آن زمینه است. به این مرحله"مرور پیشینه پژوهش” می گویند. اگر در این مرحله منابعی برای پژوهشگر مفید باشد و از آن ها به نحوی استفاده کند، در گزارش تحقیق خود فهرستی کامل از تمام منابع مورد استفاده را به دقت ذکر می کند. استناد به این منابع ضمن آن که پیوندی بین پژوهش او با پژوهش های قبلی نشان می دهد به پژوهش در دست انجام اعتبار بیشتری می بخشد و ارتباط های علمی میان پژوهشگران را افزایش می دهد.

در مرحله سوم، پژوهشگر به گردآوری اطلاعات و داده هایی می پردازد که می تواند در آینده مبنای تحلیل ها و تفسیرهایی قرار گیرد که در نهایت به یافتن پاسخ پرسش های اولیه منجر شود. این بخش از پژوهش که به مرحله گردآوری اطلاعات و داده معروف است می تواند به شکل های کاملا مختلفی انجام شود. مثلا در پژوهش های معمول در حوزه های علوم انسانی و علوم اجتماعی مانند روانشناسی، علوم تربیتی و جامعه شناسی از ابزارهایی مانند پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده می شود. در علوم تجربی پژوهشگران در این مرحله به انجام آزمایش های مختلفی می پردازند و تاثیر عوامل مشخصی را در زمینه کار خود مورد سنجش و آزمون دقیق قرار می دهند.

در مرحله چهارم داده های گردآوری شده به روش هایی مختلف - مثل استفاده از مبانی علم آمار - سازماندهی و خلاصه می شوند. این سازماندهی و خلاصه سازی به نحوی صورت می پذیرد که امکان توصیف و مقایسه نتایج حاصل شده برای پژوهشگر فراهم می شود. ترسیم نمودارها و جدول های مختلف از روش های معمول سازماندهی و خلاصه سازی داده ها به شمار می آید.

در مرحله پنجم پژوهشگر می تواند بر اساس تحلیل یافته های مراحل قبل به تفسیر روشنی از موضوع پژوهش پرداخته و پاسخی برای پرسش های اولیه خویش بیابد.

در آخرین گام، نتایج پژوهش انجام شده می تواند به یکی ازروش های معمول در انتشارات علمی به صورت چاپی یا الکترونیکی منتشر شود. مثلا نتایج پژوهش ها ممکن است در قالب گزارش های مفصل یا مختصر تحقیقی، مقاله های علمی مجله ها، رسانه های گروهی، سایت های اینترنتی یا ارائه در همایش های تخصصی ملی یا بین المللی انتشار یابد. این نتایج می تواند در آینده مورد استفاده سایر پژوهشگران قرار گیرد و مبنایی برای انجام مطالعات بعدی باشد. اگر پژوهش ها از نوع کاربردی باشند نتایج به دست آمده در اختیار کسانی قرار می گیرد که می توانند از آن نتایج برای حل مشکلات موجود استفاده کنند.

معاون پژوهش مریم علیپور.

چرا عزاداری امام حسین (ع) را روضه می گویند؟

 پاسخ
 

 از آنجایی که ابتدا بیشتر مداحان از روی کتاب روضة الشهدا نوشته ملا حسین واعظ کاشفی (متوفی به سال 910 هجری) برای مردم نوحه خوانی می کردند کم کم مراسم عزاداری امام حسین (ع) به نام روضة معروف گردید و بعد هم برای همه ائمه استفاده شد.

منبع: پایگاه حوزه، شماره 17208

اعمال ماه محرّم

بدانکه این ماه ، ماه حُزن اهل بیت علیهم السلام و شیعیان ایشان است و از حضرت امام رضاعلیه السلام روایت است که چون ماه محرّم داخل مى شد پدرم را کسى خندان نمى دید و اندوه و حُزن پیوسته بر او غالب مى شد تا روز دهم چون روز عاشورا مى شد آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و مى فرمود امروز روزى است که حسین علیه السلام شهید شده است .

اعمال شب و روز اول محرم

شب اوّل سید در اقبال براى این شب چند نماز ذکر فرموده :

اوّل : صد رکعت در هر رکعت حمد و توحید بخواند .

دوّم : دو رکعت در رکعت اوّل حمد و انعام و در دوّم حمد و یس .

سوّم : دو رکعت در هر رکعت حمد و یازده قُل هُوَاللّهُ اَحَدٌ در روایت است از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله که هر که در این شب این دو رکعت نماز را بجا آورد و صبحش را که اوّل سال است روزه بدارد مثل کسى است که تمام سال را مُداومت به خیر کرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بمیرد به بهشت برود .

و نیز سید براى هلال این ماه دعاء مَبْسُوطى ذکر فرموده و اگر ممکن شود احیا بدارد این شب را به دعا و نماز و خواندن قرآن روز اوّل .

بدانکه اوّل محرم اوّل سال است و در آن دو عمل وارد است :

اوّل : روزه است و در روایت رَیان بن شبیب از حضرت امام رضاعلیه السلام مرویست که هر که در این روز روزه بدارد و خدا را بخواند خداوند دعاى او را مستجاب کند چنانکه دعاى زکریا را مستجاب نمود .