در مطلب حاضر لزوم حفظ و تقویت بنیه دفاعی جامعه اسلامی در برابر تهدیدات دشمنان برای پیشگیری از جنگ از دیدگاه قرآن و آموزه‌های اسلامی بررسی شده است.
***
بی‌شک اگر دنيا از ظالمان توسعه‌طلب و تجاوزكاران زورگو خالى مى‏شد هيچ نيروى نظامى براى حفظ مرزهاى كشورها مورد نياز نبود و تمام مردم دنيا در كشورهاى خود، در امن و امان می‌‏زيستند و با يكديگر روابط تجارى و فرهنگى و سياسى و اجتماعى و اقتصادى سالم داشتند.‌[1]

لیکن خوى برترى‌جويى و تجاوزگرى كه گاه در افراد و گاه در يك قوم و مليت وجود دارد؛ غالباً سبب هجوم فرد يا قومى بر قوم ديگر يا ملتى بر ملت ديگر شده است؛ در چنين شرايطى همه حق دارند كه خود را چنان قوى كنند كه در امنيت زندگى داشته باشند؛ چرا كه در نظام كنونى دنيا متأسفانه ضعيف پامال است؛ و همين امر «فلسفه تشكيل نيروهاى مسلح و قواى دفاعى را روشن می‌‏كند».[2]

همچنین براى قوم و ملتى كه حامل فرهنگى هستند و فضاى آزادى را مى‏‌طلبند كه فرهنگ خود را در ميان مردم جهان تبليغ كنند؛ به دست آوردن اين فضاى آزاد بدون تكيه بر قدرت غالباً امكان‌پذير نيست و اين فلسفه ديگرى براى تشكيل قواى مسلح‏ است.[3]

لذا باید گفت: حيات و زندگى بدون‏ «جهاد» امكان‏‌پذير نيست، زيرا يك موجود زنده هميشه در ادامه حيات و زندگى خود با موانعى روبه‌رواست كه هر لحظه حيات او را تهديد می‌‏كند و اگر مجهز به نيروهاى دفاعى نباشد به سرعت نابود می‌شود.[4]

جامعه انسانى و كشورهاى مختلف نيز از اين قانون عمومى مستثنى نيستند و براى ادامه حيات خود نيازمند به نيروى نظامى مجهزى می‌باشند.[5]

از این رو مسلمانان موظف هستند از تمام توان و نيروى خويش استفاده كنند و بنيه نظامى خويش را بالا ببرند.[6]
گفتنی است اسلام در مسائل دفاعى‏ و نوع اسلحه جنگى و نحوه استقلال و تماميت ارضى و جلوگيرى از نفوذ دشمنان، احكام خاصى ندارد، بلكه بايد با در نظر گرفتن اوضاع و احوال موجود، مقررات و احكامى از طرف حكومت اسلامى در نظر گرفته شود و از راهى كه به حفظ مقاصد اسلام كمك كند اقدام گردد.[7]

صفحات: 1· 2