قربان، عید تسلیم وتعظیم شعایر الهی

آن روز، صحنه رقابت آسمان با زمین بود . ابراهیم باید میان اسماعیل و پروردگارش، یکى را بر مى ‏گزید.

چرا که محبوب ، تحفه‏ اى از او خواسته ؛ هدیه اى به نازکى حلق مبارک اسماعیل و اراده‏اى به استحکام تیزترین شمشیرها.

و اینجا نقطه رویارویى همه انسان با شیطان است؛

این عید قربان است؛ عیدى که در آن، توحید ابراهیم، در دو راهى انتخابى سخت مى‏ایستد و ملائک، نفس‏ها را براى تماشا حبس مى‏کنند.

اسماعیل و ابراهیم به راه افتاده ‏اند. سجاده‏اى به وسعت تمامى زمین، در قربان‏گاه پسر، رو به راه شده است.

ابراهیم در برابر رسالت خویش، رکوع مى‏کند تا تیزى شمشیر خویش را دو برابر کند و تحفه‏ اى را که براى اثبات صداقت خویش پیش‏کش آورده است، تقدیم کند؛

ولى شمشیر با حلق اسماعیل در نمى‏آمیزد و سرانجام، سربلندى انسان در بلندترین قله تاریخ دلدادگانش اتفاق مى‏ افتد.

ندا آمد: ابراهیم! امتحان تو، بلنداى سقف عشق را در معمارى بندگى نشان دادی و خدا تو را استعاره ای براى عبرت مدعیان ایمان قرار داد.

منبع:برگرفته از پایگاه اندیشه وران حوزه