مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تهران

براساس آموزه‌های قرآن، شب برای استراحت و خواب و نیز تهجد شبانه و نماز شب و ذکر و قرآن و روز برای کار و تلاش است. از این رو می‌فرماید: او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد و خواب را مایه استراحت و روز را وسیله حرکت و حیات! (فرقان، آیه 47)

و نیز می‌فرماید: خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم و شب را پوششی (برای شما) و روز را وسیله‌ای برای زندگی و معاش! (نباء، آیات 9 تا 11)

در جای دیگر می‌فرماید: شب را، جز کمی، بپاخیز ،نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن، یا بر نصف آن بیفزا و قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان؛ چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد، مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است و تو در روز تلاش مستمر و طولانی خواهی داشت و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند.(مزمل، آیات 2 تا 9؛ و نیز نگاه کنید: آیه 20)

آیات متعددی در قرآن براین تاکید دارند که مردم درروز دنبال روزی و فضل الهی بروند و شب را دنبال این معاش نروند، بلکه به استراحت و عبادت بپردازند.
بنابراین، تغییر این رویه چیزی به معنای تغییر سبک زندگی نیست که به طور طبیعی به سبب تغییر فلسفه زندگی است؛ زیرا کسی که فلسفه زندگی را از دریچه‌ای غیر از نقل معتبر و عقل سلیم می‌بیند و بر خلاف طبیعت انسان حرکت می‌کند، سبک زندگی‌اش نیز دچار دگرگونی می‌شود که جز ضرر و زیان به خود و اجتماع نیست. از این رو در برخی از روایات از حرمت کار شبانه به سبب ظلم به بدن سخن به میان آمده که موجب حرمت آن کار و به طور طبیعی حرمت کسب خواهد بود. دست کم باید گفت که چنین کاری اگر کسب محرم فقهی نباشد، موجب کراهت و در زندگی موجب بی‌برکتی می‌شود؛

البته امام صادق(ع) می‌فرماید: مَنْ بَاتَ سَاهِراً فِی کَسْبٍ وَ لَمْ یُعْطِ الْعَیْنَ حَظَّهَا مِنَ النَّوْمِ فَکَسْبُهُ ذَلِکَ حَرَام‌؛ هر کسی شب را در کسب باشد و بهره چشم از خواب را ندهد، کسبش حرام است.(کافی، ج 5، ص 127)

شخصی که به کار شبانه می‌پردازد، حداقل باید حق چشم را ادا کند و به استراحت بپردازد و با بی‌خوابی موجبات رنجش بدن و بویژه چشم را فراهم نیاورد که فرسودگی تن و روان را به دنبال دارد.

ممکن است کسانی به اجبار و ازسر ناچاری و ضرورت به کار شبانه مشغول باشند که این امر جزو موارد استثناست و سخن در این نوشتار متوجه عموم کسانی است که علاوه‌بر روز،تا پاسی ازشب نه از سرناچاری بلکه بنا به انگیزه‌هایی نظیر عادت، زیاده خواهی ، کسب مال بیشتر و غیره به کار می‌پردازند.

kayhan.ir

?وقتی یک نوشابه می‌خورید↯

⏰۱۰دقیقه بعد↯
✍ده قاشق شکر وارد بدنتان می‌شود

⏰۲۰دقیقه بعد↯
✍قندخون بالا می‌رود

⏰در آخر↯
✍کبدتان قند را به داخل خون رها ڪرده و شروع به تخریب بدن می کند

@dianatteb?

قبل از خواب، گوشی موبایل خود را حداقل سه متر از خود دور کنید⚠️

?امواج گوشی های همراه تاثیرات نامطلوبی بر عملکرد مغز و اعصاب میگذارند وهمین اثرات نامطلوب می تواند عامل آغاز بعضی از بیماریها باشد☠
@dianatteb?

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

50%;” lang="FA">امام صادق عليه السلام فرمود: «سه چيز است كه خوردني نيست، ولي چاق مي كند؛ سه چيز است كه خوردني است، ‌ولي لاغر مي كند؛ دو چيز است كه براي هر چيزي سودمند است و براي هيچ چيز ضرر ندارد؛ و دو چيز است كه از هر جهت، زيان دارد و براي هيچ چيز، فايده اي ندارد. اما آن سه چيز كه خوراكي نيست و چاق مي كند عبارت است از: پوشيدن زيرپوش كتان، بوي خوش، و نوره كشيدن. آن سه چيز كه خوردني است و لاغر مي كند، عبارت اند از : گوشت خشك شده، پنير و خرماي تازه به بار نشسته (و در حديثي ديگر آمده است: گوشت راسته شتر و لِرد روغن). آن دو چيزي هم كه براي هر چيزي سودمند است و براي هيچ چيز ضرر ندارد، عبارت اند از: آب نيم گرم و انار. و آن دو چيزي هم كه براي هر چيز زيان دارند و براي هيچ چيز مفيد نيستند، عبارت اند از: گوشت خشك شده و پنير.»

(اصول كافي)

 * خوردن مويز

 طبق روي پوشيده اي به پيامبر خدا (ص) اهدا كردند. پوشش را از آن برداشت و سپس فرمود: «به نام خدا بخوريد. مويز؛ چه نيكو خوراكي است، كه اعصاب را استحكام مي بخشد!…»

 پيامبر خدا (ص): بر شما باد مويزف چرا كه تلخه را مي زدايد، بلغم را مي برد، پي را استحكام مي دهد، رنجيدگي و خستگي را از ميان بر مي دارد، خوي را خوش مي سازد، دل را پاك و پيراسته مي دارد و اندوه را مي برد.

 * خوردن گوشت گوسفند همراه با شير

 امام صادق (ع): هر كس به ضعفي در قلب يا بدن خويش گرفتار آمد، گوشت گوسفند همراه با شير بخورد؛ چرا كه اين خوراك، هر درد و عارضه اي را از اندام وي بيرون مي برد، تن او را تقويت مي كند و لثه هاي او را نيز استحكام مي دهد.

                                                                                                          دانشنامه احاديث پزشكي

                                                                                                        محمدي ري شهري (ترجمه دكتر حسين صابري)

امام رضا(ع) در طب الرضا می‌فرمایند: در شهریور هنگام شب زکام به هیجان می آید و باد شمال وزیدن می‌گیرد؛ در این ماه مزاج به خوردن چیزهای مرطوب صالح وسالم می‌شود.

 در طب سنتی ماه آب تقریبا همزمان با شهریورماه است و به صورت دقیق تر از ۲۲ مرداد تا ۲۲ شهریور را شامل می شود. بر اساس آموزه های طب اسلامی، برای نگهداری تندرستی و پیشگیری از بیماری ها ی مختلف، بکار بستن تدابیر متناسب با هر فصل در گذر سال از اهمیت به سزایی برخوردار است. امری که امام رضا علیه السلام هم به آن توجه داده اند. آن حضرت می فرماید: غذایت را به اندازه عادتت و مطابق با محل زندگی و نوع فعالیت و زمانی که در آن به سر می بری، با خوردن سبکترین غذاهایی که می خوری آغاز کن . هر دو روز سه وعده غذا بخور و در حالی که هنوز اشتها داری باید دست از غذا خوردن بکشی.
امام رضا (ع) برای ماه آب که تقریبا مطابق شهریور است در طب الرضا می فرماید: آب سی و یک روز است، بادهای سموم دراین ماه شدید می شود. هنگام شب زکام به هیجان می آید باد شمال وزیدن می گیرد دراین ماه مزاج به ترید و چیزهای مرطوب خوردن صالح وسالم می گردد.(۱)
همانطور که اشاره شد امام رضا (ع) احتمال ابتلا به زکام در این ایام را دور از انتظار ندانسته اند. بنا بر این یکی از ناراحتی های پایانی فصل تابستان ممکن است ابتلا به زکام باشد. امام رضا(ع) در بیانی دیگر برای پیشگیری از این بیماری در فصل تابستان می فرمایند: مَن أرادَ دَفَعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛ هر کس مى‏خواهد در همه زمستان از زکام ایمن بماند ، هر روز ، سه لقمه عسل با موم آن بخورد .(۲)
و همچنین می فرماید: وإذا جاءَ الزُّکامُ فِی الصَّیفِ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ خِیارَةً واحِدَةً ، وَلیَحذَرِ الجُلوسَ فِی الشَّمسِ ؛ امّا اگر زکام در تابستان پیش آید ، در هر روز ، یک خیار بخورد و از نشستن در آفتاب ، خوددارى ورزد .(۳)
امام رضا (ع) برای ماه آب همچنین خوردن ماست را نافع دانسته اند و در ادامه فرموده اند : همچنین از خوردن مسهل، رنج و مشقت جوارح را باید کم کرد و ازگلهای خنک بهره مند شد.
بنابراین یکی دیگر از توصیه های امام (ع) برای این ایام استفاده از ماست است . باید دانست که ماست نه تنها یک میان وعده غذایى سریع، آسان و مغذى است که در تمام طول سال موجود است و در کشورهایى که از ماست در وعده هاى غذایى شان استفاده مى کنند، طول عمر مردم آن کشورها بیشتر است.
متخصصین تغذیه می گویند یکى از فواید ماست تقویت توانایى بدن در تشکیل استخوان ها است. ماست و همچنین شیر گاو حاوى پروتئین خاصى هستند که به رشد بدن و نیز تقویت فعالیت سلولهاى استخوان ساز در بدن کمک مى کند.
در طب اسلامی هم که برگرفته از آیات و روایات و بدور از تفسیر به رای است٬هیچگاه از خوردن ماست منع نشده است.بلکه برای استفاده از آن با توجه به مزاج افراد تدبیر ویژ ه ای در نظر گرفته شده است.
مطابق روایات ائمه (ع) هموراه از ماست استفاده می کرده اند. در همین زمینه در روایت داریم که: عن أبی الحسن الرضا علیه السلام قال: من أراد الماست و لا یضرهُّ فلیصبَّ علیها الهاضوم، قلت: و ما الهاضوم؟ قال: النانخواه.امام رضا فرمود: هر کس مایل به خوردن ماست است و نیز مى خواهد که زیانى به او نرسد آن را با زنیان مصرف کند. دستورى که از روایت فهمیده می شود تعادل بین اغذیه از نظر مواد غذایى است که این خود اصل بسیار اهمیتى در سلامت بدن است. چرا که ماست براى اشخاص سرد مزاج خوب نیست و رطوبت را زیاد مى کند ولى زنیان به اصطلاح ، طبعى گرم دارد لذا بین هر دو تعادل غذایى برقرار مى شود. (۴)
امام رضا (ع) همچنین برای این ماه بهره مندی از گلهای سرد و خنک را توصیه کرده اند. البته مطابق توصیه آن حضرت بوییدن گل نرگس خود خاصیت ایمنی در برابر زکام را هم داراست. امام رضا (ع) می فرماید: وَلیشُمَّ النَّرجِسَ ؛ فَإِنَّهُ یأمَنُ الزُّکامَ ، وکذلِک الحَبَّةُ السَّوداءُ،؛ گل نرگس ببویید؛ زیرا از زکام، ایمنى مى‏بخشد و همچنین است سیاه دانه.(۵)
پانوشتها:
۱. طب الرضا – طب و بهداشت از امام رضا (ع) ص ۵۳
۲. بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۴
۳. دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۱۱۰
۴. الکافی ۶ ر ۳۲۸
۵. طبّ الإمام الرضا علیه‏السلام ، صفحه ۳۸ ، بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۴

به نقل از سایت جهان نیوز

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>

�رش، خوردن گشنيز، پنير و پس مانده موش، خواندن نوشته هاي روي قبر، راه رفتن ميان دو زن، افكندن شپش، حجامت در گودي پس سر، و ادرار كردن در آب راكد.

 آنچه براي پيشگيري از فراموشي، سودمند است

 پيامبر خدا (ص): پنج چيز، فراموشي را ازميان مي برد و بر حافظه مي افزايد و بلغم را نيز  مي برد: مسواك زدن، روزه گرفتن، قرائت قرآن، (و خوردن) عسل و كندر.

برگرفته از كتاب دانشنامه پزشكي (محمدي ري شهري)

 عوامل معنوي

1.غرور

2.دروغ گفتن

3.ارتكاب گناه

4.چشم چراني

5.ناخن جويدن

صفحات: 1· 2

 آگاهي پيامبران و امامان از دانش پزشكان

به نقل از ربيع، حاجب منصور عباسي: روزي امام صادق ^{عليه السلام} به مجلس منصور درآمد، در حالي كه مردي هندي نزد او بود و كتاب طب مي خواند. امام صادق عليه السلام به خواندن او گوش سپرد. چون آن مرد هندي، خواندن را به پايان برد، به امام صادق ^{عليه السلام} گفت: اي ابوعبدالله! آيا از آنچه همراه دارم، چيزي مي خواهي؟

فرمود: «نه؛ برتر از آنچه تو همراه داري، به همراه دارم.»

پرسيد: آن چيست؟

فرمود: «گرم را به سرد، سرد را به گرم، خشك را به تر، و تر را به خشك درمان مي كنم و كار را يكسره به خداوند، بازمي گردانم و آنچه را پيامبر خدا فرموده است، به كار مي گيرم و مي دانم كه معده، خانه همه دردها، و پرهيز، يگانه درمان است و بدن را بر همانچه بدان خو گرفته، وا مي دارم.»

مرد هندي گفت: آيا طب، چيزي جز اين است؟

صفحات: 1· 2

يكي از نكات آداب پزشكي كه در احاديث اسلامي بر آن تأكيد شده، اهميت دادن به تشخيص بيماري است. پيامبر اسلام به يكي از پزشكان معاصر خود، چنين توصيه مي فرمايد:

هيچ كس را درمان مكن، مگر آن گاه، كه بيماري او را بشناسي.

مكرر شنيده مي شود كه به دليل تشخيص نادرست طبيب و داروي نامناسب، بيماري تشديد شده و گاه بيمار، هلاك شده است. رعايت اين ادب، اقتضا مي كند كه پزشك، همه توان خود را براي تشخيص بيماري به كار گيرد و پيش از تشخيص آن، اقدام به تجويز دارو نكند و اگر فرصت لازم را براي تشخيص ندارد يا خسته است و يا به هر دليل ديگر، آمادگي لازم را براي اظهار نظر ندارد، از معاينه بيمار و دادن دارو، به طور جدي خودداري كند.

دانشنامه احاديث پزشكي- محمدمهدي ري شهري