مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تهران

افطار را باید با آرامش کامل و به دور از استرس و نگرانی میل کرد و هر یک از لقمه‌های غذا باید کاملاً جویده شود و این‌طور نباشد که هنوز لقمه در دهان در حال جویدن است، لقمه بعدی را وارد دهان کنیم

«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ فیهِ الاْحْسانَ

وَکَرِّهْ اِلَىَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ

وَحَرِّمْ عَلَىَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ

بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ»

خدایا دوست گردان نزد من در این ماه احسان و نیکى را

و ناخوش دار در پیش من در این روز فسق و نافرمانى و گناه را

و حرام گردان در این روز بر من خشم کیفربار و آتش (سوزان) را

به کمک خودت اى دادرس فریادخواهان!

زیارت جامعه از زیارات ماثوره است .

متن این زیارت مملو از ذکر کمالات و فضائل ائمه اطهار علیهم السلام  که  هدایت امت به فهم آن کمالات مشروط است زیرا انسانهای کامل و خلفای الهی آیینه تمام نمای جمال و جلال الهی و آیه های بزرگ  خدا وندند .

که زائر پس از ذکر کمالات آنان به توحید ناب باز می گردد و شهادت به وحدانیت و یگانگی خدا می دهد .

آیا این ایمان مطلوب خداوند نیست ؟؟

بهتر است بدانیم زیارت جامعه منشور بلند امامت و هدایت است که سیل گونه از کوهسار وجودی هادی امت حضرت ابوالحسن علی بن محمدالنقی علیه السلام سرازیر شده است .

اگر بخواهیم برای زیارت جامعه هم وزنی در نظر بگیریم باید بگوییم که این زیارت هم وزن دعای جوشن کبیر است .

تورا چنان که تویی هر قطره کجا بیند       به قدر بینش خود هر کسی کند ادراک

 مرداب به رود گفت : چه کردی که زلالی ؟ گفت : گذشتم .

:-/:-/:-/

اگه گذشت آدما رو کوچیک میکنه پس چرا خدا اینقدربزرگه .

 مجلس اول

 زیارت به معنای دیداری عاشقانه و از روی معرفت و سراسر محبت به محبوب است که در آن نوعی بیعت و سرسپردگی خوابیده است .

 و حتی فرصتی است برای عرضه خویشتن بر ترازوی عقل محض.

 زیارت به نوعی ایستادن در برابر آیینه  است.

 که موجبات قرب را فراهم می کند .

 زیارت گاهی به حضور است

 گاهی در حرم

 گاهی با ذکر مناقب و فضائل آل طاها و یاسین

 و یا احساس شادمانی و سرور در موالید

 و تالم و اندوه در مصائب

 چون در همه اینها یک نوع ارتباط قلبی و عقلی بوجود می آید .

 پس زیارت مطلق توجه است.

 و می شنویم  که پيغمبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: كسي كه من يا يكي از فرزندانم را زيارت كند، روز قيامت به زيارت و ديدار او خواهم رفت و از هراس‏ها و وحشت‏هاي آن نجاتش خواهم داد؛ «من زارنى أو زار أحداً من ذريتى زرته يوم القيامة فأنقذته من أهوالها»[ وسائل، كتاب الحج، ابواب المزار، باب 2، ح23، ج14، ص332].

 حضور پيدا كردن در مقابل امام معصوم يا مرقد مطهر او فيضي است كه مرحله‏اي از زيارت با آن تحقق مي‏يابد، ولی در هر زيارتي اين‏گونه است كه بعد از ديدار ظاهري و تعارف متداول به گفتگو با مزور و معشوق مي‏نشينند تا ديدار را طولاني‏تر و لذت وصال را بيشتر كنند.بهترين عامل براي اطاله گفتگو، اظهار عشق و ارادت به معشوق و ذكر كمالات و نيكويي‏هاي اوست.

 زائر، گاهي با بيانات خود كمالات مزور را ترنّم مي‏كند كه اين‏گونه ثناخواني فقط بيانگر ميزان ارادت زائر، اعلام تولي نسبت به وي و تبري از دشمنان او، ابراز احساسات و تعيين موضع وي است.

 اما گاهي از زبان معصوم ثنا مي‏خواند كه اصطلاحاً اين‏گونه زيارت‏نامه‏ها را زيارت مأثور مي‏نامند.

 چنين زيارت‏نامه‏ هايي نه تنها كيفيت اظهار ارادت و ابراز تولّي و تبرّي را مي‏آموزد، بلكه متني است براي شناخت مزور و آگاهي از منزلت او.

 منبع : ادب فناي مقربان حضرت آیه الله جوادی آملی  جلد1

 آسمان بآزادی کوس خیرمقدم زد            زهره با دوصد شادی نغمه دمادم زد

 عشرت خدا دادی ساز عیسوی دم زد       صورت پریزادی راه نسل آدم زد

                      فتنه رخش بر باد  نقد دین و ایمان داد

شمع شاهد وحدت باز در تجلی شد            نقش باطل کثرت محو «لا» و «الا» شد

تا که رایت نصرت زیب دوش مولا شد           ساز نغمه عشرت تا بعرش اعلی شد

                    عیش و کامرانی را شاه عشق فرمان داد

شاد باش ای مجنون صبح شام غم آمد             با قدی بسی موزون لیلی قدم آمد

اسم اعظم مکنون مظهر اتم آمد                     گنج گوهر مخزون معدن کرم آمد

ای حجاب ربانی تا بچند پنهانی                   جلوه کن بآسانی همچو صبح نورانی

 ديوان كمپاني 

رهبر فرزانه و ادیب انقلاب همواره بر نهضت کتابخوانی و گسترش فرهنگ مطالعه در میان ایرانیان تاکید دارند. در این مجال چند سخن کوتاه پیرامون سبک زندگی ایشان در باب مطالعه را با هم میخوانیم.

- نیم‌ساعت‌ها!

کتابخوانى را باید جزو عادات خودمان قرار دهیم. به فرزندانمان هم از کودکى عادت بدهیم کتاب بخوانند؛ مثلاً وقتى مى‌خواهند بخوابند، کتاب بخوانند. یا وقتى ایام فراغتى هست، روز جمعه‌اى هست که تفریح مى‌کنند، حتماً بخشى از آن روز را به کتاب خواندن اختصاص دهند.

 در تابستان‌ها که نوجوانان و جوانان محصّل، تعطیل‌اند حتماً کتاب بخوانند. کتاب‌هایى را معیّن کنند، بخوانند و تمام کنند. افرادى که کار روزانه دارند مثلاً کارمند ادارى، کارگر، کاسب و یا کشاورز هستند وقتى به خانه مى‌آیند، بخشى از زمان را گرچه نیم‌ساعت براى کتاب خواندن بگذارند.

 چقدر کتاب‌ها را در همین نیم‌ساعت‌ها مى‌شود خواند! بنده دوره‌هاى بیست جلدى و بیست و چند جلدى کتاب را در همین فاصله‌هاى ده دقیقه، بیست دقیقه و یک ربع ساعته خوانده‌ام. پشت این کتاب‌ها را هم یادداشت مى‌کنم که معلوم باشد.

شاید صدها جلد کتاب را همین‌طور در این فاصله‌هاى کوتاه ده دقیقه‌اى خوانده‌ام. بسیارى از افراد را هم مى‌شناسم که این گونه‌اند.

* مصاحبه پس از بازدید از سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب – 69/2/19

 - پیش از خواب!

در منزل خود من، همه‌ى افراد، بدون استثنا، هرشب در حال مطالعه خوابشان مى‌برد. خود من هم همین‌طورم. نه این‌که وسط مطالعه خوابم ببرد. مطالعه مى‌کنم، تا خوابم مى‌آید، کتاب را مى‌گذارم و مى‌خوابم. همه‌ى افراد خانه‌ى ما، وقتى مى‌خواهند بخوابند حتماً یک کتاب کنار دستشان است. من فکر مى‌کنم که همه‌ى خانواده‌‌هاى ایرانى باید این‌گونه باشند. توقع من، این است. باید پدر‌ها و مادر‌ها، بچه‌‌ها را از اول با کتاب، محشور و مأنوس کنند. حتى بچه‌‌هاى کوچک باید با کتاب انس پیدا کنند.

* مصاحبه در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب – 74/2/26

 - می خواهم خواهشی از مردم بکنم!

 من مى‌خواهم خواهشى از مردم بکنم و آن این است: کسانى که وقت‌هاى ضایع ‌شوند‌ه‌اى دارند؛ مثلاً به اتوبوس یا تاکسى سوار مى‌شوند، یا سوار وسیله‌ى نقلیه‌ى خودشان هستند و دیگرى ماشین را مى‌راند، یا در جا‌هایى مثل مطب پزشک در حال انتظار به سر مى‌برند و به‌ هرحال اوقاتى را در حال انتظار به بى‌کارى مى‌گذرانند، در تمام این ساعات، کتاب بخوانند. کتاب در کیف یا جیب خود داشته باشند و در اتوبوس که نشستند، کتاب را باز کنند و بخوانند. وقتى هم به مقصد رسیدند، نشانى لاى کتاب بگذارند و باز در فرصت یا فرصت‌هاى بعدى آن را باز کنند و از همان‌جا بخوانند.

 بنده خودم چند جلد قطور از یک عنوان کتاب را در اتوبوس خواندم! قضیه مربوط به قبل از انقلاب است که چند روزى براى انجام کارى از مشهد به تهران آمده بودم… وضعیت و فضاى اتوبوس‌هاى آن روزگار براى ما خیلى آزار دهنده بود و نمى‌توانستیم تحمل کنیم.

 دلم مى‌خواست سرم پایین باشد و خواندن کتاب در چنین وضعیتى بهترین کار بود. ساعتى را که به این حالت مى‌گذراندم احساس نمى‌کردم ضایع مى‌شود. آن وقت‌ها تقریباً یک‌ساعت طول مى‌کشید تا آدم با اتوبوس از جایى به جاى دیگر مى‌رفت. بعضى وقت‌ها این جابجایى کمتر یا بیشتر هم طول مى‌کشید. به‌هرحال چنین یک‌ساعت‌هایى را احساس نمى‌کردم که ضایع مى‌شود؛ چون کتاب مى‌خواندم.

 *مصاحبه در پایان بازدید از نهمین نمایشگاه بین‌المللى کتاب تهران/نقل از: جام نیوز

…انتظار يعني قانع نشدن به وضع موجود زندگي انسان و تلاش براي رسيدن به وضع مطلوب كه مسلم است كه اين وضع مطلوب با دست قدرتمند ولي خدا حضرت حجه بن الحسن مهدي صاحب الزمان (صلوات الله عليه) تحقق پيدا خواهد كرد.

بايد خود را به عنوان يك سرباز، به عنوان يك  انساني كه حاضراست براي آنچنان شرايطي مجاهدت بكند آماده كنيم.

انتظار فرج معنايش اين نيست كه انسان بنشيند دست به هيچ كاري نزند، هيچ اصلاحي را وجه ي همت خود نكند، صرفا دل خوش كند به اين كه ما منتظر امام زمان(صلوات الله عليهم) هستيم اينكه انتظار نيست، انتظار، انتظار چيست؟

انتظار دست قاهر قدرتمند الهي ملكوتي است،كه بايد بيايد به وسيله خود همين انسان ها، با كمك همين انسان ها، سيطره ي ظلم را از بين ببرد و حق را غالب كند و عدل را در زندگي مردم حاكم كند و پرچم توحيد را بلند كند و انسان ها را بنده ي واقعي خدا بكند.

آماده بايد بود براي اين كار، تشكيل نظام جمهوري اسلامي يكي از مقدمات اين حركت عظيم تاريخي است.

هر اقدامي در جهت استقرارعدالت، يك قدم به سمت آن هدف والا است، انتظار معنايش اين است، انتظار حركت است، انتظارسكون نيست!

انتظار رهاكردن و نشستن براي اينكه كار به خودي خود انجام بگيرد نيست.

انتظار حركت است،انتظار آمادگي است!

اين آمادگي را بايد حفظ كنيم دروجود خودمان، در محيط پيرامون خودمان،و خداي متعال نعمت داده است به ملت عزيز ما، ملت ايران كه توانسته اند اين قدم بزرگ را بردارند و فضاي انتظار را آماده كنند،اين معناي انتظار فرج است.

انتظار فرج يعني كمر بسته بودن آماده بودن، خود را از همه جهت آماده كردن براي آن هدفي كه امام زمان(صلوات الله عليهم) براي آن هدف قيام خواهند كرد.

و آن انقلاب بزرگ تاريخي براي  آن هدف انجام خواهد گرفت، و آن عبارت است از:

 عدل و داد،زندگي انساني،زندگي الهي، عبوديت خدا،اين معناي انتظار فرج است.

از بيانات مقام معظم رهبري درباره مسئله انتظار

شب نیمه شعبان، شب بسیار مباركى است. از امام جعفر صادق علیه السلام روایت است كه از امام محمدباقر علیه‌السلام در مورد فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد؛ امام فرمود آن شب بعد از لیلة القدر افضل شب‌ها است. در آن شب خداوند به بندگان، فضل خود را عطا مى‌فرماید و ایشان را به مَنّ و كَرَم خویش مى‌آمرزد. پس سعى و كوشش كنید در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن شب، كه آن شبى است كه خدا قسم یاد فرموده به ذات مقدس خود كه سائلى را از درگاه خود تا زمانی كه مطلب گناهی را درخواست نکند؛ دست خالى برنگرداند. و آن شبى است كه قرار داده حق تعالى آن را از براى ما به مقابل آن كه قرار داده شب قدر را براى پیغمبر ما صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله. پس كوشش كنید در دعا و ثنا بر خداى تعالی و از جمله بركات این شب مبارك آن است كه ولادت با سعادت حضرت صاحب عصر امام زمان ارواحُنا لَهُ الفداء در سحر این شب سال دویست و پنجاه و پنج در سامراء واقع شده و باعث مزید شرافت این شب مبارك شده است.

صفحات: 1· 2

شخصي از امام صادق عليه السلام پرسيد: مردمي هستند كه گناهان را انجام داده و مي گويند ما (به رحمت خدا) اميدواريم و بر اين حال زندگي مي كنند تا مرگشان فرا مي رسد. حضرت فرمود: اينان مردمي هستند كه اميدها را بهانه قرار مي دهند و به اين سوي و آن سوي مي روند، و دروغ مي گويند، آنان اميدواران نيستند هركه چيزي را اميد داشته باشد به دنبالش مي رود و هر كه از چيزي بترسد از آن مي گريزد.

برگرفته از كتاب جهاد با نفس،ص82

 پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی

 خورشید بود جلوه طوری که داشتی

 شب زنده دار بودی و ذوب خدا شدی

 در بندگی گذشت حضوری که داشتی

 هر شب نصیب سفره شهرمدینه شد

صفحات: 1· 2