مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تهران

روز یکشنبه 95/12/08سومین کلاس اخلاق با سرکار خانم چینی چیان در سال تحصیلی 96-95 برگزار شد.

موضوع این جلسه

دین قوی ترین پشتوانه اخلاق است

نقش زن و مادر:

1.مودت : محبت هایی که در عمل نشان داده میشود
2.رحمت : رفع نیاز کند

3. تربیت
● چگونگی اجرای کار درست
● چگونگی پرهیز از کار غلط
● یادگیری و رعایت نظم قانون اخلاق

4. ایجاد آرامش و امنیت روانی
5. مواظبت و جلوگیری بر اشتباه
6. حواس جمعی،به کار بردن هوش و ذکاوت
7. مواظبت بر زن ماندن
8. عدم اظهار و مواظبت بر یاس،درماندگی،بیچارگی،حسرت
9. حفظ مرز های خانواده
10. زیبایی سازی و خوش سازی
11. حفظ جمع بودن خانواده
12. پرهیز از تبدیل خانواده به زندگی خوابگاهی

آفت های خانواده:
1. خودخواهی
2.اجباری
3. تک روی
4. آفت های زبانی
5. خود باختگی فرهنگی
6. خود باختگی دینی
7. خودباختگی خانوادگی
8. ماهواره
9. گوشی
10. دوست بد
11. ارتباطات غلط
12. دوری از دین داری
13. مال حرام
14. خاطرات بد گذشته
15. مسابقه با دیگران
16. جو کرفتگی

روز شنبه 95/12/07 شانزدهمین جلسه سیر مطالعاتی کتب شهید مطهری در سال تحصیلی 96-95 توسط آقای دکتر هوشنگی درمدرسه برگزار شد

موضوع این جلسه

مسئله حجاب ریشه های حجاب از نظر مخالفان:

●ریشه فلسفی:رهبانیت(نفی نظری،نفی عملی) ●ریشه اجتماعی : نا امنی برای زنان(نا امنی متنوع تر و جدی تر،ضرورت در جمع خانوادگی،نظام عشیره ای) ●ریشه اقتصادی : استثمار زنان(عدم تلازم بین حجاب و حبس زن در خانه،پیوند روابط عاطفی بین زن و مرد،عدم وجود تکلیف اقتصادی زن،وجود استقلال اقتصادی زن) ●ریشه روانی : ایام خاص(عدم اعتقاد و توصیه به عزلت،نسبت ایام خاص به سایر ایام،عدم اختصاصی حجاب) ●ریشه اخلاقی : حسادت مردانه(حسد در اسلام،خلط حسادت و غیرت،اطلاق حکم حجاب)

شبهات: ●عدم وجود ریشه منطقی برای حجاب

در زبان فارسی علاوه بر ضماير شخصی «من، تو، او، ما، شما، ايشان» کلماتی وجود دارند که برای نشان دادن چيزی يا کسی بکار می­روند. به اين گونه کلمات «ضمير اشاره »گفته می­شود.

ضمير اشاره به جای اسم می­نشيند، و مشار اليه بعد از آن ذکر نمی­شود.

ضمير اشاره دو صيغه دارد. «اين» برای نشان دادن چيزی که نزديک است و «آن» برای نشان دادن چيزی که دور است.

ضمير اشاره مانند اسم به صورت «اينها، اينان، آنها، آنان» جمع بسته می­شود. مانند «اين را بردار، آن را بياور، اينها آمدند، آنها رفتند.»

در زبان فارسی اگر مشار اليه بعد از ضمير اشاره ذکر شود، به آن «صفت اشاره» گفته می­شود.

صفت اشاره در زبان فارسی هميشه مفرد است. «اين آقايان رفتند و آن خانم­ها آمدند.». برای اشاره به مکان نزديک و دور در زبان فارسی از «اينجا و آنجا» استفاده می­شود.  

در زبان عربی اسم اشاره اسمی است که برای نشان دادن و اشاره کردن به انسان يا حيوان يا اشياء بکار می­رود. اگر بعد از اسم اشاره مشار اليه ذکر نشود، معادل ضمير اشاره فارسی است و اسم بعد از آن نکره و مطابق با اسم اشاره ذکر می­شود.

مانند «هذا استاذٌ و هذه طالبةٌ، هذان استاذانِ، هاتان طالبتان، هؤلاء اساتذةٌ، هؤلاء طالباتٌ»

و اگر مشار اليه بعد از اسم اشاره ذکر شود، معادل صفت اشاره فارسی است. و اسم بعد از آن با «الف و لام» نوشته می­شود و با اسم اشاره مطابقت می­کند. مانند

«هذا الرجلٌ استاذٌ و هذه المرأةُ طالبةٌ، هذان الرجلان استاذانِ، هاتان السيدتان طالبتان، هؤلاء الرجال اساتذةٌ، هؤلاء النساء طالباتٌ»».

اسم­های اشاره در عربی عبارتند از:

«هذا» برای اشاره به اسم مفرد، مذکر و نزديک انسان و غير انسان بکار می­رود.

«هذه» برای اشاره به اسم مؤنث، مفرد و نزديک انسان و غير انسان بکار می­رود.

«هذانِ و هذين» برای اشاره به اسم مثنی، مذکر و نزديک انسان و غير انسان بکار می­رود.

«هاتانِ و هاتَينِ» برای اشاره به اسم مؤنث، مثنی و نزديک انسان و غير انسان بکار می­رود.

«هؤلاءِ» برای اشاره به اسم مذکر و مؤنث، جمع و نزديک انسان بکار می­رود.

و برای غير انسان از همان لفظ مفرد مؤنث «هذه» استفاده می­شود.

«ذلک» برای اشاره به اسم مفرد، مذکر و دور انسان و غير انسان بکار می­رود.

«تلک» برای اشاره به اسم مفرد، مؤنث و دور انسان و غير انسان بکار می­رود.

«اولئِک» برای اشاره به اسم مذکر و مؤنث، جمع و دور انسان بکار می­رود.

و برای غير انسان از همان لفظ مفرد مؤنث «تلک» استفاده می­شود.

در زبان عربی برای اشاره به مکان نزديک «هنا» و برای اشاره به مکان دور «هناک» بکار می­رود و گاهی به جای «هناک» کلمه «ثَمَّ و ثَمَّةَ» استعمال می­شود.

تمرين 20: عبارات زير را به عربی ترجمه کنيد. (در صورت لزوم به دو صيغه مذکر و مؤنث)

اين استاد است. آن دانشجو است. اين آقايان استاد دانشگاه هستند. آن دانشجويان از دانشکده طب فارغ التحصيل شدند. اين دانش آموزان کوشا هستند. من با آن خانم­ها به خانه برگشتم. اين دو خانم معلم هستند. آن مردان در مدرسه درس می­دهند. آن ماشين است. آن ماشين زيباست. آنها به مسافرت رفتند. اينها به مسافرت خواهند رفت. اين اتاق است. اين اتاق در طبقه سوم است. اين خانم استاد دانشگاه است. آن کتاب مفيد است.

کلمات: مفردات

استاد: استاذ، جمعه أساتذة/ دانشجو: الطالب، طالب جامعيٌّ/ دانشکده طب: کُليَّة الطب/ فارغ التحصيل شدند: تخرَّجوا/ کوشا: المجتهد/ درس می­دهند: يُدرِّسون/ ماشين: سيّارة/ مسافرت خواهند کرد: ستُسافرون/ اتاق: الغُرفة، جمعه الغُرَف/ طبق سوم: الطابق الثالث/.   

روز شنبه 95/12/07 جلسه شورای پژوهشی در مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تشکیل شد در این جلسه موسس مدیریت معاون پژوهش و اساتید محترم شرکت داشتند وطی بحث و گفتگو موضوع و طرح اجمالی و طرح تفضیلی چند نفر از طلاب پایه پنجم تصویب شد.در این جلسه اساتید محترم برای موضوعات طلاب کتاب های کاربردی معرفی کردند. این جلسه حدود دو ساعت بعد پایان پذیرفت.

95/12/03
من قبل از آنکه سخنرانی خودم را شروع کنم، چون امروز سالروز شهادت مالکوم ایکس، رهبر سیاهان مسلمان آمریکاست، از حضّار محترم خواهش میکنم حمد و قل‌هواللّهی برای روح آن شهید بخوانید.

بِسمِ اللهِ الرّحمٰنِ الرَّحیم

الحمدلله ربّ العالمین و صلوات الله و تحیّاته علی سیّدالانام محمّدٍ المصطفی و آله الطّیّبین و صحبه المنتجبین
قال الله الحکیم فی الکتاب المبین:

«وَ لا تَهِنوا وَ لا تَحزَنوا وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ اِن کُنتُم مُؤمِنین»(۱) و قال عزّ مَن قائِل:
«فَلا تَهِنوا وَ تَدعوٓا اِلَى السَّلمِ وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ وَ اللَهُ مَعَکُم وَ لَن یَتِرَکم اَعمالَکُم»(۲).

 در آغاز لازم میدانم، به همه‌ی شما میهمانان عزیز، رؤسای محترم مجالس، رهبران گروه‌های مختلف فلسطینی، اندیشمندان، فرزانگان و شخصیّت‌های برجسته‌ی جهان اسلام و دیگر شخصیّت‌های آزادی‌خواه، خوشامد بگویم و حضورتان در این نشست ارزشمند را گرامی بدارم.

 قصّه‌ی پُرغصّه‌ی فلسطین و اندوه جان‌کاه مظلومیّت این ملّت صبور، بردبار و مقاوم، حقیقتاً هر انسان آزادی‌خواه و حق‌طلب و عدالت‌جو را می‌‌آزارد و درد و رنجی انبوه بر دل می‌نشاند. تاریخ فلسطین و اشغال ظالمانه‌‌ی آن و آواره کردن میلیون‌ها انسان و مقاومت دلیرانه‌ی این ملّت قهرمان، پُر فرازونشیب است. کاوشی هوشمندانه در تاریخ نشان میدهد که در هیچ برهه‌ای از تاریخ، هیچ‌یک از ملّتهای جهان با چنین رنج و اندوه و اقدامی ظالمانه مواجه نبود‌ه‌اند که در یک توطئه‌ی فرامنطقه‌ای، کشوری به طور کامل اشغال شود و ملّتی از خانه و کاشانه‌ی خود رانده شوند و به جای آنان، گروهی دیگر از جای جای جهان بدان‌جا گسیل شوند؛ موجودیّتی حقیقی نادیده گرفته شود و موجودیّتی جعلی بر جای آن بنشیند، امّا این نیز یکی از صفحات ناپاک تاریخ است که همچون دیگر صفحات آلوده، با اذن خدای متعال و یاری او بسته خواهد شد؛چه آنکه‌‌:

إِنَّ‌ الْبَاطِلَ کانَ‌ زَهُوقًا.(۳)

وَ قال: اَنَّ الاَرضَ یَرِثُها عِبَادِیَ الصَّٰلِحُون.(۴)

 کنفرانس شما در یکی از سخت‌ترین شرایط جهانی و منطقه‌ای برگزار میشود. منطقه‌ی ما که همواره پشتیبان ملّت فلسطین در مبارزات آن علیه یک توطئه‌ی جهانی بوده است، این روزها دستخوش ناآرامی و بحرانهای متعدّد است. بحرانهای موجود در چندین کشور اسلامی منطقه موجب شده است تا حمایت از مسئله‌ی فلسطین و آرمان مقدّس آزادی قدس کم‌رنگ شود. توجّه به نتیجه‌ی این بحرانها، به ما تفهیم میکند که قدرتهای سودبرنده از آن کدامند.

آنانی که رژیم صهیونیستی را در این منطقه به وجود آوردند تا از طریق تحمیل یک درگیری طولانی‌مدّت، مانع از ثبات و استقرار و پیشرفت منطقه شوند، اینک نیز در پسِ فتنه‌های موجود قرار دارند.

فتنه‌هایی که موجب شده است تا توانمندی‌های ملّتهای منطقه در درگیری‌های عبث و بیهوده به خنثی کردن یکدیگر مصروف شود و با فشل شدن همه، آنگاه فرصت برای قدرت‌گیری هرچه بیشتر رژیم غاصب صهیونیستی فراهم آید.

همچنان در این میان، شاهد تلاش خیرخواهان و عقلا و حکمای امّت اسلامی هستیم که دلسوزانه در پی حلِّ این اختلافات هستند؛ امّا متأسّفانه، توطئه‌های پیچیده‌ی دشمن، توانسته است با بهره‌گیری از غفلت برخی دولتها، جنگهای داخلی را بر ملّتها تحمیل کند و آنها را به جان یکدیگر بیندازد و تلاش این خیرخواهان امّت اسلامی را کم اثر کند. آنچه در این میان حائز اهمّیّت است، تضعیف جایگاه مسئله‌ی فلسطین و تلاش برای خروج آن از اولویّت است. باوجود اختلافاتی که کشورهای اسلامی با یکدیگر دارند که برخی از آنها طبیعی و برخی دیگر توطئه‌ی دشمن و برخی دیگر ناشی از غفلت است، لیکن همچنان عنوان فلسطین میتواند و باید، محور وحدت همه‌ی آنان باشد.

یکی از دستاوردهای این نشست ارزشمند، مطرح کردن اولویّت نخست جهان اسلام و آزادی‌خواهان جهان، یعنی موضوع فلسطین و ایجاد فضای همدلی برای تحقّق هدف والای حمایت از مردم فلسطین و مبارزات حق‌طلبانه و عدالت‌جویانه‌ی آنان است. هرگز نباید از اهمّیّت حمایت سیاسی از مردم فلسطین غافل بود که در جهان امروز از اولویّت ویژه‌ای برخوردار است. ملّتهای مسلمان و آزادی‌خواه با هر سلیقه و روش، امّا میتوانند در یک هدف گرد هم ‌آیند و آن فلسطین و ضرورت تلاش برای آزادی آن است.

با پدیدار شدن نشانه‌های افول رژیم صهیونیستی و ضعفی که بر متّحدان اصلی آن بویژه ایالات متّحده‌ی‌ آمریکا حاکم شده است، مشاهده میشود که اندک اندک، فضای جهانی نیز به سمت مقابله با اقدامات خصمانه و غیر قانونی و غیر انسانی رژیم صهیونیستی میل میکند، البتّه هنوز جامعه‌ی جهانی و کشورهای منطقه نتوانسته‌اند به مسئولیّت خود در برابر این مسئله‌ی انسانی عمل کنند.

 سرکوب وحشیانه‌ی ملّت فلسطین، دستگیری‌های گسترده، قتل و غارت، غصب سرزمین‌های این ملّت و بنای شهرک در آنها، تلاش برای تغییر چهره و هویّت شهر مقدّس قدس و مسجدالاقصی و دیگر اماکن مقدّس اسلامی و مسیحی در آن، سلب حقوق اوّلیّه‌ی شهروندان و بسیاری از مظالم دیگر همچنان ادامه دارد و از پشتیبانی همه‌جانبه‌ی ایالات متّحده‌ی آمریکا و برخی دیگر از دولتهای غربی برخوردار است و متأسّفانه با عکس‌العمل شایسته‌ی جهانی مواجه نیست.

ملّت فلسطین مفتخر است که خدای متعال بر آنان منّت گذارده و رسالت عظیم دفاع از این سرزمین مقدّس و مسجدالاقصی را بر دوش آنان نهاده است. این ملّت، راهی جز این ندارد که با اتّکال به پروردگار متعال و اتّکاء به توانمندی‌های ذاتی خود، در صدد برآید تا شعله‌ی مبارزه را همچنان فروزان نگاه دارد و الحق که تاکنون چنین کرده‌ است.

انتفاضه‌ای که اینک در سرزمین‌های اشغالی برای سوّمین بار آغاز شده، مظلوم‌تر از دو انتفاضه‌ی گذشته، امّا درخشان و پُرامید در حرکت است و به‌ اذن الله خواهید دید که این انتفاضه، مرحله‌ی بسیار مهمّی از تاریخ مبارزات را رقم خواهد زد و شکستی دیگر بر رژیم غاصب تحمیل خواهد کرد.

این غدّه‌ی سرطانی، از هنگام آغاز، مرحله‌ای رشد کرده و به بلای کنونی تبدیل شده و درمان آن نیز باید مرحله‌ای باشد، که چند انتفاضه و مقاومت پیگیر و مستمر توانسته است اهداف مرحله‌ای بسیار مهمّی را محقّق سازد و همچنان توفنده به پیش میتازد تا دیگر اهداف خود را، تا زمان آزادی کامل فلسطین محقّق سازد.

 ملّت بزرگ فلسطین که بتنهایی، بار سنگین مقابله با صهیونیسم جهانی و حامیان قلدر آن را به دوش میکشد، صبور و بردبار، امّا مستحکم و استوار به‌ تمامی مدّعیان فرصت داده است تا ادّعای خود را به محک تجربه بسپارند. آن روز که با ادّعای نادرست واقع‌بینی و ضرورت پذیرش حداقل حقوق برای جلوگیری از ضایع شدن آن، طرحهای سازش به طور جدّی مطرح شد، ملّت فلسطین و حتّی همه‌ی جریانهایی که نادرستی این دیدگاه برایشان از پیش اثبات شده بود، به آن فرصت دادند. البتّه جمهوری اسلامی ایران، از همان ابتدا بر نادرستی این نوع روشهای سازش‌کارانه تأکید کرد و آثار زیان‌بار و خسارتهای سنگین آن را گوشزد نمود. فرصتی که به روند سازش داده شد، آثار مخرّبی در مسیر مقاومت و مبارزه‌ی ملّت فلسطین به همراه داشت، امّا تنها فایده‌ی آن، اثبات نادرستی تصوّر واقع بینی در عمل بود.

اساساً روش و طریقه‌ی شکل‌گیری رژیم صهیونیستی به ‌گونه‌ای است که نمیتواند از توسعه‌طلبی و سرکوبگری و تضییع حقوق حقّه‌ی فلسطینیان دست بردارد؛ زیرا موجودیّت و هویّت آن در گروِ نابودی تدریجی هویّت و موجودیّت فلسطین است. چه، آنکه موجودیّت نامشروع رژیم صهیونیستی، در صورتی قابلیّت استمرار خواهد داشت که بر ویرانه‌های هویّت و موجودیّت فلسطین بنا شود. به همین دلیل است که حفاظت از هویّت فلسطینی و پاسداری از همه‌ی نشانه‌های این هویّتِ بر حق و طبیعی،‌ امری واجب، ضروری و یک جهاد مقدّس است. تا وقتی که نام فلسطین، یاد فلسطین و شعله‌ی فروزان مقاومت همه‌جانبه‌ی این ملّت برافراشته بماند، امکان ندارد که پایه‌های رژیم اشغالگر، مستحکم گردد.

 مشکل روند سازش فقط در این نیست که با کوتاه آمدن از حقّ یک ملّت، به رژیم غاصب مشروعیّت میدهد،که خود خطائی بزرگ و نابخشودنی است، بلکه مشکل در آن است که اساساً هیچ تناسبی با شرایط کنونی مسئله‌ی فلسطین ندارد و خصلتهای توسعه‌طلبانه و سرکوبگرانه و آزمندانه‌ی صهیونیست‌ها را در نظر نمیگیرد؛ امّا این ملّت، با اغتنام فرصت توانسته است نادرستی ادّعای مدّعیان سازش را به اثبات رساند و در نتیجه، نوعی اجماع ملّی در مورد روشهای درست مبارزه برای احقاق حقوق حقّه‌ی ملّت فلسطین شکل گرفته است.

 اینک مردم فلسطین در کارنامه‌ی سه دهه‌ی گذشته‌ی خود، دو الگوی متفاوت را تجربه کرده‌اند و میزان تناسب آن با شرایط خویش را دریافته‌اند. در مقابل روند سازش، الگوی مقاومت قهرمانانه و مستمرِ انتفاضه‌ی مقدّس قرار دارد که دستاوردهای عظیمی برای این ملّت داشته است. بی‌دلیل نیست که این روزها مشاهده میکنیم که از سوی مراکز معلوم‌الحال، «مقاومت»، مورد هجوم و یا «انتفاضه»، مورد سؤال قرار میگیرد.

از دشمن انتظاری جز این نیست؛ زیرا به‌درستیِ این راه و ثمربخش بودن آن وقوف کامل دارد؛ امّا گاه مشاهده میکنیم که برخی از جریانها و حتّی کشورهایی که در ظاهر ادّعای همراهی با مسئله‌ی فلسطین را دارند، ولی در حقیقت درصددند تا مسیر درست این ملّت را منحرف کنند، به مقاومت حمله میکنند.

ادّعای آنان این است که مقاومت در پی چند دهه از عمر خود، هنوز نتوانسته است آزادی فلسطین را محقّق سازد؛ پس این روش نیازمند بازنگری است! در پاسخ باید گفت: درست است که مقاومت هنوز نتوانسته به هدف غائی خود یعنی آزادی کلِّ فلسطین دست یابد، لیکن مقاومت توانسته است مسئله‌ی فلسطین را زنده نگه دارد. باید دید اگر مقاومت نبود، اینک در چه شرایطی به سر میبردیم؟ مهم‌ترین دستاورد مقاومت، ایجاد مانع اساسی در برابر پروژه‌های صهیونیستی است. موفّقیّت مقاومت، در تحمیل یک جنگ فرسایشی به دشمن است، یعنی توانسته برنامه‌ی اصلی رژیم صهیونیستی را که سیطره بر کلِّ منطقه بود، به شکست بکشاند.

در این روند، باید بحق، از اصل مقاومت و سلحشورانی که در دوره‌های مختلف و از همان ابتدای اجرای پرده‌ی تأسیس رژیم صهیونیستی به مقاومت پرداختند و با تقدیم جان خود، پرچم مقاومت را برافراشته نگاه داشته و نسل به نسل آن را منتقل کردند، تجلیل شود. نقش مقاومت در دوره‌های بعد از اشغال بر کسی پوشیده نیست و یقیناً نمیتوان حتّی نقش مقاومت را در پیروزیِ ولو مختصرِ جنگ سال ۱۳۵۲ مصادف با ۱۹۷۳ میلادی نادیده انگاشت؛ و از سال ۱۳۶۱ مصادف با ۱۹۸۲ میلادی که عملاً بار مقاومت بر دوش مردم داخل فلسطین قرار گرفت، مقاومت اسلامی لبنان -حزبالله- از راه رسید تا یاریگر فلسطینیان در مسیر مبارزاتی‌شان باشد.

اگر مقاومت، رژیم صهیونیستی را زمین‌گیر نکرده بود، اینک شاهد دست‌اندازی آن به دیگر سرزمین‌های منطقه بودیم؛ از مصر گرفته تا اردن و عراق و خلیج فارس و غیره؛ آری این دستاورد بسیار مهم است، امّا این تنها دستاورد مقاومت نیست و آزادی جنوب لبنان و آزادی غزّه، تحقّق دو هدف مرحله‌ای مهم در روند آزادی فلسطین به شمار میرود که توانسته است روند گسترش جغرافیایی رژیم صهیونیستی را معکوس گرداند. از اوایل دهه‌ی ۶۰ هجری شمسی مصادف با دهه‌ی ۸۰ میلادی به بعد، دیگر نه‌تنها رژیم صهیونیستی قادر نبوده است به سرزمین‌های جدیدی دست‌اندازی کند، بلکه عقب‌گرد آن با خروج ذلّت‌بار از جنوب لبنان آغاز شد و با خروج ذلّت‌بار دیگر از غزّه استمرار یافت.

هیچ‌کس نمیتواند منکر نقش اساسی و تعیین‌کننده‌ی مقاومت در انتفاضه‌ی نخست باشد. در انتفاضه‌ی دوّم نیز نقش مقاومت، اساسی و برجسته بود. انتفاضه‌ای که در نهایت، رژیم صهیونیستی را وادار کرد تا از غزّه خارج شود.

جنگ ۳۳ روزه‌ی لبنان و جنگهای ۲۲ روزه، ۸ روزه و ۵۱ روزه در غزّه، همگی صفحات درخشانی از کارنامه‌ی مقاومت است که موجب ‌افتخار تمام ملّتهای منطقه، جهان اسلام و همه‌ی انسانهای آزادی‌خواه‌ جهان است.

در جنگ ۳۳ روزه، عملاً همه‌ی راه‌های امدادرسانی به ملّت لبنان و مقاومان سلحشور حزب‌الله بسته شده بود، امّا به یاری خداوند و اتّکاء به نیروی عظیم مردم مقاوم لبنان، رژیم صهیونیستی و حامی اصلی آن یعنی ایالات متّحده‌ی آمریکا، شکست مفتضحانه‌ای را متحمّل شدند که دیگر به‌آسانی جرئت حمله به آن دیار را نخواهند کرد. مقاومتهای پی در پی غزّه، که اینک به قلعه‌ی شکست‌ناپذیر مقاومت مبدّل شده است، در طی چند جنگ پیاپی نشان داد که این رژیم، ضعیف‌تر از آن است که در مقابل اراده‌ی یک ملّت، توان ایستادگی داشته باشد.

قهرمان اصلی جنگهای غزّه، ملّت سلحشور و مقاومی است که باوجود تحمّل چندین سال محاصره‌ی اقتصادی، امّا با اتّکاء به قدرت ایمان، همچنان از این قلعه دفاع میکند. جای آن دارد که از همه‌ی گروه‌های مقاومت فلسطین، سرایا القدس از جنبش جهاد اسلامی، کتائب عزّالدّین قسّام از حماس، کتائب شهداء الاقصی از فتح و کتائب ابوعلی مصطفی از جبهه‌ی خلق برای آزادی فلسطین که نقش ارزشمندی در این جنگها داشتند، تقدیر به عمل آید.

میهمانان گرامی!
خطرات ناشی از حضور رژیم صهیونیستی هرگز نباید مورد غفلت قرار گیرد و لذا مقاومت باید از همه‌ی ابزارهای لازم برای استمرار کار خود برخوردار باشد و در این مسیر، همه‌ی ملّتها و دولتهای منطقه و همه‌ی آزادی‌خواهان جهان وظیفه دارند نیازهای اساسی این ملّت مقاوم را تأمین کنند که بستر اصلی مقاومت،‌ ایستادگی و پایداری ملّت فلسطین است که خودْ فرزندان غیور و مقاوم را پرورش داده است. تأمین نیازهای مردم فلسطین و مقاومت فلسطین، وظیفه‌ای مهم و حیاتی است که همه باید به آن عمل کنیم. در این روند، نباید به نیازهای اساسی مقاومت در کرانه‌ی‌ِ باختری بی‌توجّه بود که اینک بار اصلی انتفاضه‌ی مظلوم را بر دوش میکشد. مقاومت فلسطین نیز باید با عبرت‌گیری از گذشته‌ی خود به این نکته‌ی مهم توجّه داشته باشد که «مقاومت» و «فلسطین»، ارزشمندتر و والاتر از آن است که در اختلافات میان کشورهای اسلامی و عربی و یا اختلافات داخلی کشورها و یا اختلافات قومی و مذهبی درگیر شود. فلسطینیان، بخصوص گروه‌های مقاومت باید قدر جایگاه ارزشمند خود را بدانند و به این اختلافات ورود نکنند. کشورهای اسلامی و عربی و همه‌ی جریانهای اسلامی و ملّی، موظّفند در خدمت آرمان فلسطین قرار گیرند. حمایت از مقاومت، وظیفه‌ی همه‌ی ما است و هیچ‌کس حق ندارد در برابر کمک، از آنان انتظار ویژه‌ای داشته باشد. آری، تنها شرط کمک این است که این کمکها در جهت تقویت بُنیه‌ی مردم فلسطین و ساختار مقاومت هزینه شود. پایبندی به اندیشه‌ی ایستادگی در برابر دشمن و مقاومت در همه‌ی ابعاد آن، ضامن استمرار این کمکها است. موضع ما نسبت به مقاومت یک موضع اصولی‌ است و ربطی به گروه خاصّی ندارد. هر گروهی که در این مسیر استوار باشد، با او همراه هستیم و هر گروهی که از این مسیر خارج شود، از ما دور شده است. عمق رابطه‌ی ما با گروه‌های مقاومت اسلامی فقط به میزان پایبندی آنان به اصل مقاومت مرتبط است.

 نکته‌ی دیگری که باید به آن اشاره شود، اختلاف میان گروه‌های مختلف فلسطینی است. تفاوت دیدگاه به دلیل تنوّع سلیقه در میان مجموعه‌ها امری طبیعی و قابل درک است و تا آنجا که در همین محدوده باقی بماند، چه بسا موجب هم‌افزایی و غِنای هرچه بیشتر مبارزات مردم فلسطین شود، لیکن مشکل از زمانی آغاز میشود که این اختلافات، به نزاع و خدای ناکرده درگیری بینجامد؛ که در این صورت جریانهای مختلف، با خنثی کردن قدرت و توان یکدیگر، عملاً در مسیری گام برمیدارند که خواست دشمن مشترک همه‌ی آنها است. مدیریّتِ اختلاف و تفاوت نگرش و سلیقه، هنری است که همه‌ی جریانهای اصلی باید آن را به کار گیرند و به‌ گونه‌‌ای برنامه‌های مختلف مبارزاتی خود را برنامه‌ریزی کنند که فقط به دشمن فشار آورد و موجب تقویت مبارزه شود. اتّحاد ملّی بر اساس برنامه‌ی جهادی، ضرورتی ملّی برای فلسطین است که انتظار میرود همه‌ی جریانهای مختلف در جهت عمل به خواست همه‌ی مردم فلسطین برای تحقّق آن بکوشند.

 مقاومت، این روزها با توطئه‌ی دیگری نیز دست به گریبان است و آن تلاش دوست‌نمایانی است که میکوشند مقاومت و انتفاضه‌ی مردم فلسطین را از مسیر خود منحرف ساخته و آن را هزینه‌ی معاملات سرّی خود با دشمنان ملّت فلسطین بنمایند. مقاومت هوشمندتر از آن است که در این دام فروافتد؛ بویژه آنکه ملّت فلسطین رهبر حقیقی مبارزات و مقاومت است و تجارب گذشته نشان میدهد که این ملّت با درک دقیق از شرایط، مانع از این‌گونه انحرافات میشود و اگر خدای ناکرده، جریانی از جریانهای مقاومت در این دام فروافتد، این ملّت همچون گذشته میتواند نیاز خود را بازتولید کند. اگر گروهی پرچم مقاومت را بر زمین بگذارد، یقیناً گروهی دیگر از دل ملّت فلسطین بر‌می‌آید و آن پرچم را در دست خواهد گرفت.

 مطمئناً شما حضّار محترم، در این نشست، فقط به فلسطین خواهید پرداخت که متأسّفانه در چند سال اخیر، کوتاهی‌هایی در توجّه لازم و ضروری نسبت به آن صورت پذیرفته است. یقیناً بحرانهای موجود در جای جای منطقه و امّت اسلامی شایسته‌ی توجّه است، لیکن آنچه موجب این گردهمایی است، مسئله‌ی فلسطین است. این اجلاس میتواند خود الگویی باشد تا با تأسّی به آن، رفته‌رفته همه‌ی مسلمانان و ملّتهای منطقه بتوانند با تکیه به اشتراکات خود، اختلافات را مهار کرده و با حلِّ تک‌تک آنها، موجبات تقویت هرچه بیشتر امّت محمّدی (صلوات‌الله‌علیه) را فراهم آورند.

 در پایان لازم میدانم بار دیگر از حضور ارزشمند همه‌ی شما میهمانان عالی‌قدر تشکّر کنم. همچنین از رئیس محترم مجلس شورای اسلامی و همکارانشان در مجلس دهم به دلیل زحمتی که برای تشکیل این کنفرانس انجام دادند، تشکّر میکنم. توفیق همه‌ی شما را در خدمت به مسئله‌ی فلسطین به عنوان اصلی‌ترین مسئله‌ی جهان اسلام و محور وحدت همه‌ی مسلمانان و آزادگان جهان از درگاه ایزد منّان مسئلت دارم.

 درود و رحمت خداوند نثار روح پُرفتوح همه‌ی شهدای اسلام باد، بویژه شهدای والامقام مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی و نیز همه‌ی رزمندگان صادق جبهه‌ی مقاومت و نیز روح مطهّر بنیان‌گذار جمهوری اسلامی که بیشترین اهتمام را به قضیّه‌ی فلسطین مبذول داشت. موفّق و پیروز باشید.

 والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
 

۱) سوره‌ی آل‌عمران، آیه‌ی ۱۳۹
۲) سوره‌ی محمّد، آیه‌ی ۳۵
۳) سوره‌ی اسراء، بخشی از آیه‌ی ۸۱
۴) سوره‌ی انبیاء، بخشی از آیه‌ی ۱۰۵
 
 khamenei.ir

روز سه شنبه95/12/03 کلاس آیات الاحکام توسط استاد خانم میرخان در مدرسه برگزار شد…

امام فرمودند: این موارد را در دنیا فراموش نکنید:
سلامتی،
نیرو،
فرصت،
جوانی که نتیجه سه مورد قبل است،
نشاط که موتور حرکت موارد قبل است.
از همه این موارد، آخرت را باید طلب کرد.

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ )

طهارت:
1.آبی (اصلی و اختیاری)
2. خاکی (بدلی و اضطراری)

با توجه به آیه وضو “الی المرافق” منظور این نیست که از انگشتان تا مرافق آب ریخته شود بلکه در اینجا الی به معنی من است.
برای مسح سر باید بر قسمتی از 1/4جلوی سر را مسح کرد…

در محضر امیرالمؤمنين:

و هانت علیه نفسه من امر علیها لسانه
و ان که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است.

یکی از خصوصیات ذاتی انسان ارزشمند بودن انسان است انسان ذاتش بزرگمنش و ارزشمند است عالی است و هر کس خود را با پستیها همراه نسازد خواسته های درونیش همیشه او را به طرف خوبی و عدالت و کمال سوق میدهد اگر انسان را تحت تعلیم خلاف واقع قرار ندهند خود انسان خود را امر به خوبی می کند.

اما گاه انسان در کوران انتخاب و در جنگ بین خوب و بد و افراط و تفریط و عدالت پایش می لغزد و از مسیر کمال و زیبایی دور میماند آنگاه دست عقل و لطف الهی به کمک انسان می آید لطف الهی و توجه خاص خداوند شامل حالش میشود و انسان در معرض توبه قرار میگیرد و اگر توبه کردن را انتخاب کند دوباره به جای اول باز میگردد و حرکت به طرف کمال را می تواند اغاز کند

یکی از چیزهایی که انسان را به طرف کمال سوق میدهد سکوت است

شاعر میگوید:

صمت و جوع و سحر و خلوت و ذکر به دوام ناتمامان جهان این پنج گرداند تمام

صمت به معنای سکوت است سکوت همراه با تفکر
يكي از موانع بزرگ حرکت به طرف کمال صحبت کردن بی مورد است همانطور که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم میفرماید:

کسیکه زیاد صحبت میکند نشانه کم عقلی اوست سکوت به انسان فرصت میدهد تا بر روی دریافتهای خود از جانب حسهای مختلف و تحریکات متفاوت درونی و اتفاقات و تحریکات بیرونی از خوبیها و بدیهایی که برای انسان اتفاق می افتد فکر کند و آنها را تحلیل نماید و درستی و خطای داده ها را بدست آورد اما وقتی به گفته حضرت علی علیه السلام حرف زدن را بر خود مسلط کند و دایم حرف بزندآنوقت نمیتواند تصویر صحیحی از پیرامون خود و اتفاقاتی که برایش می افتد برای خود ترسیم کند و تمام آنچه برای خود ترسیم می کند تخیلی و یا توهمی می شود و در این صورت است که نتیجه این خیال پردازیها و توهمات توقع بیجا عکس العمل های هیجانی و غلط، برخوردهای اشتباه و در آخر کلام نهایی و فصل الخطاب را

مولی الموحدین امیر مؤمنان حضرت علی علیه السلام میفرمایند :

کسی که زبان را بر خود حاکم نماید خود را بی ارزش کرده است

از خدا میخواهیم که قدرتی به ما بدهد تا بتوانیم بیشتر فکر کنیم و کمتر حرف بزنیم

روز دوشنبه 95/11/02 در برنامه صبحگاه مدرسه استاد خانم سلیمانی مقدم درباره سبک زندگی به سخنرانی پرداختند

موضوع: وقتی از کسی ناراحت و عصبانی هستیم چگونه رفتار کنیم .

چند راهکار بیان گردید

1.تمام ناراحتی خود را در ابتدا بیان کنیم البته در جایی که کسی نیست تمام ناراحتی بدون ترس از اینکه این نوع بیان کردن ناراحتی خوب است یا بد اگر بلند صحبت کردن مشکل بود ان ناراحتی را بنویسید انقدر بنویسید تا دیگر در ذهن شما چیزی از ناراحتی نماند وقتی ذهن شما خالی شد.

2.انقدر نوشته را بخوانید تا نسبت به ان ناراحتی بی تفاوت شوید و بتوانید به ان ناراحتی بخندید

3.حالا دیگر نسبت به ان ناراحتی احساسات شما درگیر نیست زیرا تا زمانی که احساسات درگیر باشد عقل بسته است و وقتی عقل نتواند تحلیل کند و جهت انسانی و خوب و بد را به انسان بدهد تمام تصمیمات احساساتی و یا به افراط و یا به تفریط و متاسفانه تحت تسلط وسوسه ها و تحریکات شیطانی میشود پس باید به نحوی احساسات را کنترل کرد ما راه نوشتن و خواندن را پیشنهاد کردیم بعد از کنترل احساسات میتوان از بیرون به مساله نگاه کرد مثل کسی که با مساله درگیر نیست

4.در این مرحله باید خود را جای طرف مقابل گذ اشت و از عینک او مساله را دید

5.حال دو مساله داریم بدون سوگیری و جهت گیری هر کدام از دو طرف را تحت میزان و معیار عقل و شرع و عرف عاقل برده و درست و غلط مساله را می یابیم

6.در این مرحله اگر اشتباه از جانب شما بود برای جبران انچه ازدست رفته اقدام کنید و اگر اشتباه از جانب طرف مقابل بود

7.اگر خطا در زندگی شما تاثیری نداشت طبق ایات قران و اذامرو بالغومرو کراما یا و یدرؤون السیئة بالحسنة یا و عن الغومعرضون گویی اتفاقی نیافتاده از کنار این مساله بگذرید و در مرتبه بالاتر قران میفرماید اصلا به جای بدی خوبی کنید که شاید دشمن شما با شما دوست شود

8.واما اگر خطا در زندگی شما تاثیر داشته باشد و شما را از اسلام و حقیقت دور کند انوقت باید برنامه ریخت و مبارزه کرد تا ته مطلب زیرا باید حق خود را گرفت

موفق و پیروز و شاد باشید

روز یکشنبه 95/12/01دومین کلاس اخلاق با سرکار خانم چینی چیان در سال تحصیلی 96-95 برگزار شد.موضوع این جلسه

مشترکات در خانواده:

درد ،شادی،تفریح،وضایف،اهداف،حرف،رنگ،فهم،عقیده،دوست،دشمن.

ویژگی خانواده های مطلوب و خدا پسندانه:

1. رنگ خدایی
2.شوق عبادت
3.ادب
4. نظم
5. نشاط
6. اعتماد
7. رضایت از همدیگر
8. نوع دوستی
9. غم دیگران را خوردن
10. اهمیت جمع خانوادگی
11. توان زندگی در جامعه
12. دفاع از یکدیگر
13. مراقبت از همدیگر
14. بهشتی کردن یکدیگر
15. مسابقه خیرات
16. راز داری
17. امر به معروف و نهی از منکر

خالد: السَّلام عليکِ

مريم: و عليکَ السَّلامُ

خالد: إسمي خالد، ما اسمُکِ

مريم: اسمي مريم

خالد: کيف حالُکِ؟

مريم: بخير، والحمدُ للهِ. و کيفَ حالُکَ يا خالدُ؟

خالد: بخير، والحمدُ لله. شکراً لکِ

مريم: من أينَ أنتَ يا خالد؟

خالد: أنا من مصر، أنا مصريٌّ، و أنتِ من أينَ؟

مريم: أنا من ايران، أنا ايرانيَّة

خالد: أهلاً و سهلاً يا مريمُ

مريم: في أمان الله

خالد: مع السلامة و الی اللقاء

للتعريب

رجاءً أُکتبْ الحوارَ التالي بالعربية

خالد: شغل شما چيست؟

مريم: من معلم هستم. شما چکار می­کنيد؟

خالد: من طلبه هستم و در مدرسه علميه درس می­خوانم.

مريم: شما زبان عربی را کجا خواندی؟

خالد: من زبان عربی را در کانون زبان خواندم.

مريم: الآن می­خواهيد چکار کنيد؟

خالد: می­خواهم به ديدن کشورهای عربی بروم.

مريم: چرا؟

خالد: برای اينکه ديدن کشورهای عربی به فهم زبان عربی کمک می­کند.

مريم: آفرين، زندگی با آنها و خواندن روزنامه­هايشان ضروری است.

خالد: آری، بدون شکّ فهميدن افکار آنها و ديدن عادت­ها و سنت­های آنها مفيد است.

مريم: شما تلويزيون نگاه می­کنيد؟

خالد: بله، خصوصاً برنامه­های عربی را، شما چطور؟

مريم: من هم برنامه­ های عربی را نگاه می­کنم. راستی شما کجا زندگی می­کنيد؟

خالد: من در يک آپارتمان کوچک زندگی می­کنم.

مريم: فردا به زبان عربی در باره چه چيز صحبت کنيم؟

خالد: در باره کشورهای عربی که در دو قاره آسيا و آفريقا واقع شدند.

مريم: خيلی خوب است. من يک نقشه دارم. به امید ديدار

خالد: به اميد ديدار